Αγρυπνία απόψε στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννας

Εορτάζει αύριο το Άγιο Όρος την Σύλληψη της Αγίας Άννης (9/22 Δεκεμβρίου). Στην πανηγυρίζουσα Λαυριωτική Ιερά Σκήτη Αγίας Άννης τελείται απόψε Αγρυπνία.
H Σκήτη της Αγίας Άννας, βρίσκεται στο κάτω άκρο της νοτιοδυτικής πλευράς του Άθωνα , κτισμένη σε κατάφυτη πλαγιά με πολλά νερά. Είναι η αρχαιότερη και μεγαλύτερη Σκήτη του Αγίου Όρους σε μορφή οικισμού με καλύβες και με κεντρικό συγκρότημα του Κυριακού. Περιλαμβάνει και την περιοχή της Μικράς Αγίας Άννας με τις αντίστοιχες καλύβες. Μέχρι τον 17ο αιώνα ήταν περιοχή ερημητηρίων , ενώ από τον 17ο αιώνα λειτουργεί σαν συγκροτημένη Σκήτη. Είναι Σκήτη με έντονο ησυχαστικό χαρακτήρα. Το Κυριακό της Σκήτης Αγίας Άννας , κτίσθηκε στην αρχή από τον Πατριάρχη Διονύσιο Βαρδαλη το 1666. Στα μέσα του 18ου αιώνα επεκτάθηκε και τοιχογραφήθηκε το 1755. Τιμάται στο όνομα της Αγίας Άννας. Εδώ διαμένει ο Δικαίος. Στη βιβλιοθήκη φυλάσσονται 200 περίπου χειρόγραφα,3 περγαμινοί κώδικες, 700 έντυπα, αρκετές φορητές εικόνες και ιερά κειμήλια. Το σημαντικότερο είναι εκείνο της Aγίας Άννας, μητέρας της Θεοτόκου. Oι καλύβες της Σκήτης της Αγίας Άννας βρίσκονται διάσπαρτες σε πλαγιά με έντονη βλάστηση. Το σύνολο των καλυβών της είναι 50. Οι περισσότερες διαθέτουν ναό και μικρή εδαφική έκταση. Στη Σκήτη ζουν 85 μοναχοί που παράλληλα με το εργόχειρό τους ασχολούνται και με την αλιεία και κηπουρική. Οι γέροντες ασχολούνται με αγιογραφία, ξυλογλυπτική και την κατασκευή θυμιάματος. Είναι εξάρτημα της Ι. Μονής Μεγίστης Λαύρας 
πηγή

Παλιά Χριστούγεννα στην Κάρπαθο...

Του Μανώλη Δημελλά

Χριστούγεννα θα πει" χίλιες βουλιές και το χωριό αγύριστο", για τη Καρπαθιά κυρά, που δεν προλάβαινε να κάμει τη λάτρα της και να κυερνήσει το μεγάλο σπίτι, αλλά ούτε και να κόφτει στα κανακαρίστικα μετόχια και τα χτήματα, στον Τσίγκουνα, στον πάνω Αφιάρτη...
Σήμερα με τον υπολογιστή  πάντα ανοιχτό και καρφωμένο στο skype, τα αγαπημένα πρόσωπα, που τριγυρνούν στα πέρατα του κόσμου, μοιάζει σαν να μην βγήκαν ποτέ από το σοφά του σπιτιού.
Ειδήσεις και πληροφορίες αλλάζουν αυτόματα χέρια και μυαλά, πηδούν ηπείρους και κάνουν πολλές στροφές, τυλίγουν με τη Καρπάθικη θαλασσινή αύρα όλον το πλανήτη.
Τα Χριστούγεννα στα...

περασμένα χρόνια, που κατοικούν πια σε λιγοστά κιτρινισμένα βιβλία ίσως και σε κάποιες αδιόρθωτες, ρομαντικές καρδιές, είχαν αληθινό νόημα, ήταν η πρώτη μεγάλη ανάπαυλα μετά το καλοκαίρι. Αυτές οι Άγιες μέρες οδηγούσαν στο κλείσιμο ακόμης μιας ζορισμένης χρονιάς.

Πρώτα ξεκινούσε το μυαλό, έπιανε τις νηστειές, ενώ περίμενε με αγωνία το γράμμα του αγωνιστή μετανάστη.

Ήταν η προσμονή στα γραπτά λόγια, από τα ξενάκια μας, που έδινε τόσο άρωμα και χρώμα, φόρτωνε ελπίδα τον Καρπάθιο, που όπου κι αν ήταν, πάλευε με τα θεριά και κατάφερνε να τα τουμπάρει.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα ξεκινούσαν από το σπίτι, καθάριζαν και στόλιζαν το μεγάλο καρπάθικο με όλα τα καλά του, την τρίτη πιο φανταχτερή φορεσιά του.

Αν υπήρχε πια και καμμιά ονομαστική γιορτή, ένας Γιάννης, ένας Χρήστος ή Μανώλης, ήταν πατέρας , γιός ή έμπαινε σώγαμπρος μέσα στο σπίτι, τότε η σκέψη του γλεντιού που θα γινόταν έδινε  μικρά φτερά στους νοικοκυραίους, αλλά και τους γείτονες.

Άνοιγαν αμερικάνικα μπαούλα και ξετρύπωναν τα πιο όμορφα υφαντά, με ολόλευκα χυτά, πολύχρωμα ολομέταξα υφαντά και χρωματιστά χράμια, στόλιζαν τα τραπεζάνια και τις κρεμάστρες του σοφά, του πανωσόφαου και της μουσάντρας. Σιδέρωναν και περνούσαν στο μεγάλο στύλο, στο σύμβολο-στήριγμα όλης της φαμίλιας, την  μεταξωτή μαντήλα, αρκετές φορές με τα αρχικά της προγιαγιάς που την κέντησε.

Το σπίτι φορούσε τη πιο καλή, τη γιορτινή του φορεσιά, ήταν σίγουρο, όπως κάθε φορά, το χωριό ξεμυάλιζε τα μάτια των ανθρώπων, που θα παρατούσαν τα μετόχια και τις αγροτικές δουλειές και θα χόρταιναν  με το ολόφρεσκο κρασί, που και φέτος, είχαν ανοίξει ακριβώς στις 3 Νοέμβρη τα βαρέλια, στη γιορτή του μεθυστή Άη Γιώργη.

Μετά τη φορεσιά, ξεκινούσαν οι σκέψεις για το γιορτινό τραπέζι. Βλέπεις από τότε όλα γίνονται για την έρημη, αχόρταγη κοιλιά μας.

Από τον Άη Σπυρίδωνα, στις 12 Δεκέμβρη, η νηστεία είχε γίνει πιο σκληρή, αφού οι περισσότεροι βαθιά θρήσκοι χριστιανοί, έκοβαν ακόμα και τα ψάρια.

Οι μέρες μοιάζαν όλο και πιο μικρές και δεν ήταν αιτία το ανύπαρκτο ηλεκτρικό ρεύμα, οι νύχτες ολοένα και μεγάλωναν,  το σκοτάδι έσπαγε πάνω  στο ισχνό φως από μια λάμπα πετρελαίου.

Όμως μετρούσαν τον χρόνο αντίστροφα για τη γέννηση του Θεανθρώπου, που τότε πίστευαν αληθινά και αυτό έδινε μια εξαιρετική, σπάνια λαμπρότητα στις νύχτες του Δεκέμβρη. Όλοι και όλα είχαν τη δουλειά και το πρόγραμμα τους.

Από τα ζωντάρια ξεκινούσαν οι υπολογισμοί. Οι χοίροι, τα γουρουνάκια που γεννήθηκαν το καλοκαίρι ακολουθούσαν την προγραμμένη, μοιραία πορεία τους για τα πρόχειρα σφαγεία.

Τα μεροτάρια, τα μικρά αρνάκια, ετοιμάζονταν να γίνουν το πιο λαχταριστό Καρπάθικο φρικασέ.  Έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα οσπρίων και λαχανικών, τα γεμιστά χόντρο, αντέρια του χοίρου ήταν το καλύτερο, το πιο ξεχωριστό πιάτο των Χριστουγέννων. Στην γειτονική μας Αλβανία κάνουν μια διαφορετική παραλλαγή, αυτής της συνταγής. Εκεί τα χειροποίητα λουκάνικα είναι παραγεμισμένα ρύζι, κομμάτια χοιρινό κρέας και μπόλικα μυρωδικά, Αυτή η αλμυρή λιχουδια έχει το όνομα caltabosi.

Εκείνα τα χρόνια στο νησί δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε φυσικά ψυγείο, έτσι ο υπόλοιπος σφαμένος χοίρος γινόταν μικρά κομμάτια και έμπαινε στην αλάρμη. Μπόλικο θαλασσινό αλάτι σκέπαζε το κρέας και το συντηρούσε για μήνες. Μια άλλη λύση ήταν να κάμουν το κρέας καβρουμά που λένε στην Όλυμπο ή το γνωστό κυληστό στον νότο, να το καβουρδίσουν μέσα στη κατσαρόλα και να το κλείσουν σε πιθάρια μέσα στο λίπος του.

Αυτά ήταν για τις επόμενες, κανονικές μέρες, που δεν έκρυβαν γλέντια και γιορτές, παρά μονάχα δουλειά και αγωνία για τη σοδειά, στα δύστροπα χωράφια της Καρπάθου που λίγο να τα μολάρεις, θα βγουν στη γύρα, θα σε ψάξουν, για να ξεκινήσεις τα ανεστέμματα.

Τα Χριστούγεννα άδειαζαν για λίγο τα μετόχια και γέμιζαν με κόσμο όλα τα χωριά. Έκοβαν τις αγροτικές δουλειές και με την ευλογία του Θεϊκου μωρού που όλοι περίμεναν, έβρισκαν αφορμές και έπιαναν τα όργανα και τα καθιστά γλέντια.

Τα πρωϊνα γύρω από τα Χριστούγεννα ήταν τα πιο γλυκά και θορυβώδη. Τα παιδιά δεν σταματούσαν να γυρνούν τα σπίτια, να χτυπούν τα τριγωνάκια τους και να τραγουδούν τα κάλαντα.

Τα περισσότερα από αυτά ξυπόλητα, γυρνούσαν μέσα στις λάσπες και τραγουδούσαν δίχως να αγχώνονται για ύπουλους ξενόφερτους κανόνες και παιγνίδια.

"Τα κάλαντα, τα κάλαντα, επροίστην η κοιλιά μου

φέρε μου τη πεντάρα μου να πάω στη βουλιά μου".

Οι φούρνοι έπαιρναν φωτιά και τα φουσκωτά, καμαρωτά ζυμάρια, δεν προλάβαιναν να μπαινοβγαίνουν. Άσε πια τα λαχανοπίτια και τα χριστόψωμα, αν είχαν μαεστρία και τέχνη τα χέρια της μαγείρισσας τότε έπρεπε να παραφυλά τις καυτές "κοπέλες", που ξεφούρνιζε.

Όσο για τα ψιλοκούλουρα ποτέ δεν είναι αρκετά, αυτό το μυστικό είναι γνωστό από τότε, σε κάθε νοικοκυρά.

Όμως ο βασιλιάς όλων τον γλυκών, τα μελομακάρονα, ήταν τακτοποιημένα στις πιατέλες και περίμεναν πρώτα τους  μικρούς καλλικάτζαρους, εκείνα τα άγνωστα-γνωστά χεράκια, που δεν άντεχαν από νηστείες και μέσα στη βιασύνη τους σκορπούσαν ψίχουλα από τα αμύγδαλα σε όλο τον κόσμο. Καρύδια δεν υπήρχαν και τα χρήματα δεν περίσσευαν για τέτοιες αγορές. Μάλιστα σε πολλά σπίτια η νοικοκυρά κλείδωνε στο ντουλάπι τα μελομακάρονα, γιατί αν τα άφηνε ελεύθερα μέχρι τις γιορτές δεν θα είχε απομείνει κανένα.

Όσο για τα σπίτια με τους Μανωλήδες και τους Χρήστους, εκεί πια δεν έπεφτε καρφίτσα. Τα όργανα, οι λύρες και τα λαούτα, είχαν πάρει από νωρίς θέση, ενώ οι καλεσμένοι τραγουδιστές ήταν τριγύρω τους. Οι υπόλοιποι έστεκαν λιγάκι πιο πίσω και οι γυναίκες με τα παιδιά ανέβαιναν πάνω στους σοφάδες. Από τον ένα εορταζόμενο στον άλλον, που να φτάσει μια νύχτα για το γλέντι, ακόμη και αν είναι η μεγαλύτερη του χρόνου.

Τίποτε το ξενόφερτο δεν είχε η πιο σπουδαία γιορτή του χειμώνα, ακόμη και ο Θεός έμοιαζε να βγήκε από τα σπλάχνα της Καρπάθου.

Όσο για τα έθιμα που σήμερα μπήκαν και ρίζωσαν μέσα στα σπίτια και της καρδιές μας, ούτε κουβέντα. Λαχταριστά αναψυκτικά, τάρανδοι που σέρνουν χριστουγενιάτικα λαμπάκια και δέντρα  στολισμένα δεν υπήρχαν. Μόνο μερικά σκιάχτρα συναντούσες στις Καρπάθικες αυλές, από κείνα που τα πιτσιρίκια έντυναν με στράτσα παλιόρουχα και τα καμάρωναν σαν αληθινούς φίλους.

Τα παλιά Χριστούγεννα στη Κάρπαθο ήταν μοναδικά.

Οι νησιώτες άντεχαν τα δύσκολα, αφού έκαμαν συμμάχους όλα τα στοιχεία της φύσης. Το σπουδαιότερο ήταν ότι πίστευαν στο πνεύμα των γιορτών, που δεν ήταν άλλο από την παθιασμένη, διαρκή αγωνία του προκομένου Καρπάθιου, για να ζήσει και να προχωρήσει μπροστά, να στρώσει ένα καλύτερο μέλλον και το σπουδαιότερο, να τα κάμει όλα με τα δικά του χέρια. 

πηγή

Φωτογραφίες της Ελλάδας από τον φιλέλληνα Φρεντ Μπουασονά.

Ποτέ μη σκέφτεσαι ότι θα ζήσεις πολλά χρόνια, γιατί αυτό δεν εξαρτάται από σένα, αλλά από την πρόνοια του Θεού. Μόνον Εκείνος, που ορίζει χρόνους και καιρούς , γνωρίζει πότε συμφέρει την ψυχή μας για να φύγουμε από τη ζωή αυτή. Μην επιζητείς πρόσκαιρα αγαθά, γιατί αυτά φεύγουν και διαλύονται σαν καπνός. Σκοπός σου να είναι μόνο η σωτηρία της ψυχής σου και τίποτε άλλο.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

Άγνωστοι Έλληνες: Η ελληνική χερσόνησος του Αίμου

Ακολουθώντας τόσον καιρό το αέναο ταξίδι των Ελλήνων σε όλον τον κόσμο, παρατηρώντας τις εκφάνσεις του πολιτισμού και της παράδοσής μας στα διάφορα σημεία πάνω στον χάρτη φτάνουμε σιγά σιγά στην περιοχή των Βαλκανίων ή ελληνική χερσόνησο του Αίμου, όπως την ονόμαζαν οι Έλληνες.
Ο ελληνισμός ήκμασε σε μεγάλο βαθμό σε εκείνα τα μέρη, αφού συναντούσε εκεί κανείς πάνω από 90 ελληνικές αποικίες!
Η μεγάλη ακμή σημειώθηκε επί Μ. Αλεξάνδρου, ο οποίος θέλοντας να εξασφαλίσει τα βόρεια σύνορά του διέσχισε τον Δούναβη με αυτοσχέδιες κατασκευές. Ωστόσο, Έλληνες ζούσαν εκεί και πολύ πριν τον Μ. Αλέξανδρο. Είχαν οικοδομήσει μεγάλο αριθμό πόλεων, όπως η Διονυσόπολις, η Τύρα, η Κωστάντζα (σημ. Τόμις), η Κάλλα (σημ. Magnalia) και πλειάδα εμπορικών κέντρων.
Η οικονομική αυτή άνθηση συνεχίστηκε και επί Μ. Αλεξάνδρου αλλά άρχισε να φθίνει με την κυριαρχία των Ρωμαίων, μέχρι την άνοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κατά την οποία τα οικονομικά πράγματα ξαναέγιναν ως είχαν.
Ειδικότερα, το 1300 σημειώνεται τρομερή άνοδος της οικονομίας με την συγκρότηση παραδουνάβιων Ηγεμονιών ενώ τον 17^ο αιώνα οι Έλληνες Φαναριώτες αναλαμβάνουν την διοίκηση των Ηγεμονιών αυτών κι έτσι ανεβαίνει κατακόρυφα η ανάπτυξη –εμπορική και οικονομική- στις εν λόγω περιοχές.
Αλλά και η επαφή με το έξωθεν ελληνικό στοιχείο δεν ήταν καθόλου σπάνια, καθώς οι Επτανήσιοι πηγαινοέρχονταν πολύ συχνά, λόγω  των αγγλικών ή βενετικών διαβατηρίων που διέθεταν και μετά την διεθνοποίηση του εμπορίου ανέλαβαν θέσεις-κλειδιά.
Ας μην ξεχνάμε φυσικά και τους Κύριλλο και Μεθόδιο, που κατάφεραν να δημιουργήσουν σλαβικό αλφάβητο, πάντα κατά το ελληνικό πρότυπο.
Όταν όμως, το 1921, απορρίφθηκε η ελληνική συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Δουνάβεως, όλη αυτή η χρόνια προσπάθεια των Ελλήνων κατακερματίστηκε, όπως και το ελληνικό στοιχείο στην περιοχή γενικότερα.

Παρόλ’ αυτά υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολλά ελληνογενή φύλα, των οποίων η καταγωγή αμφισβητείται χωρίς να υπάρχει καμία ένδειξη για το αντίθετο. Ανάμεσα σε αυτά είναι οι Σαρακατσάνοι, νομαδικό ελληνικό φύλο, που κατάγεται από το χωριό Σακαρέστη, στην Αιτωλοακαρνανία, οι Αρβανίτες, οι Πομάκοι της Θράκης, οι Βλάχοι, κλπ.
Τους παραπάνω πληθυσμούς, λόγω του όγκου των πληροφοριών, θα τους αναλύσουμε σε επόμενα άρθρα μας.
Ας δούμε αναλυτικότερα την ελληνική παρουσία στην περιοχή των Βαλκανίων:
Βουλγαρία: Οι βασικές ελληνικές αποικίες στην Βουλγαρία είναι η Φιλιππούπολη, η οποία ιδρύθηκε από τον Φίλιππο, βασιλιά της Μακεδονίας, το 341π.Χ., ο Πύργος (σημ. Burgas), η Σωζόπολη, από τον Αναξίμανδρο τον Μιλήσιο, το 600π.Χ. με το όνομα Απολλωνία, η Μεσημβρία από τους Μεγαρείς το 493π.Χ., η Βάρνα, κ.α. Αυτές οι πόλεις συγκροτούσαν την Ανατολική Ρωμυλία, την χώρα των Ρωμιών, δηλαδή.
Δυστυχώς, οι Τούρκοι κατέλαβαν και αυτήν την περιοχή, διαιρώντας σε τρία μέρη: Τρανσυλβανία, Κατεχόμενο και Βασιλική Επικράτεια.

Ελληνικό θέατρο στην Φιλιππούπολη

Και στα τρία ξαναπήγαν οι Έλληνες και κυρίως οι Μακεδόνες, γι’ αυτό και η περιοχή ονομάστηκε Μακεδονία Εξωτερικού. Μερικοί από τους Έλληνες που διακρίθηκαν εκεί ήταν ο Κ. Χρηστομάνος, καθηγητής Ελληνικών της Βασίλισσας Ελισσάβετ  της Αυστρίας, ο μαθηματικός Κ. Καραθεοδωρής, που δίδαξε τις Θετικές Επιστήμες στον Ein Stein, o Ρήγας Βελεστινλής ή Φεραίος, κ.α.
Σήμερα ζουν περίπου 1.000.000 περίπου Ελληνογενείς, οι οποίοι είχαν αρνηθεί την μετακίνησή τους το 1926 κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. Πρόκειται, συγκεκριμένα, για Ανατολικορωμυλιώτες, Ελληνοβλάχους και Σαρακατσάνους, οι οποίοι, μάλιστα, είναι ντυμένοι στα μαύρα, γιατί θρηνούν για την άλωση της Πόλης.

Έλληνες που περνούν τον Δουναβη

Ρουμανία: Πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν καταγεγραμμένοι 110.000 Έλληνες, καθώς ήδη από το 1453 ζούσαν πολλοί Έλληνες εκεί, πολλοί εκ των οποίων διέθεταν και καίριες διοικητικές θέσεις. Έδραζαν, ακόμη, πολλά ελληνικά σχολεία (Βουκουρέστι, Κραϊόβα, Τεργοβίστι, κλπ), εκδίδονταν ελληνικές εφημερίδες (Έθνος, Λόγος, Ίρις, κ.α.), έως το 1899, οπότε επήλθε ρήξη στις σχέσεις Ελλάδας-Ρουμανίας, εξαιτίας του Κουτσοβλαχικού ζητήματος, που αφορούσε την κληροδότηση της περιουσίας των Ελλήνων της Ρουμανίας στο ελληνικό κράτος, μιας και δεν είχαν εκεί απογόνους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Κ. Ζαππα, ο οποίος θέλησε να δωρίσει την περιουσία του στο ελληνικό Δημόσιο και γι αυτό η Ρουμανία την κατέσχεσε ολόκληρη.
Αλλά και αργότερα η καταστροφική μανία του Στάλιν οδήγησε πολλούς Έλληνες στο να μεταναστεύσουν σε Καναδά, Αμερική και κυρίως Ελλάδα.
Σκόπια: Έντονη υπήρξε η παρουσία των Ελλήνων κυρίως στο νότιο τμήμα των Σκοπίων (Κρούσοβο, Στρώμνιτσα, Μοναστήρι, κλπ). Χαρακτηριστικό είναι το αίτημα των Ελλήνων της περιοχής να μετατρέψουν ξανά τα επίθετά τους σε ελληνικά, καθώς είχαν αναγκαστεί να τα σλαβοποιήσουν, λόγω της αδιάκοπης σφαγής των ελληνικών πληθυσμών. Ζήτησαν ακόμη να αποκτήσουν ελληνική ιθαγένεια, προκειμένου να μπορέσουν να επαναπατριστούν στα ελληνογιουκοσλαβικά σύνορα, από όπου του είχε εκτοπίσει το καθεστώς του Τίτο.
Πρόκειτα δηλαδή για Σαρακατσάνους και Ελληνοβλάχους, οι οποίοι υπολογίζονται περί το 1.000.000!
Ουκρανία: Πρώτοι αποίκησαν την περιοχή οι Μιλήσιοι και ακολούθησαν αποικίες στο Παντικαπαιο (Κερτς), στο Νυμφαίον, στην Τιρικτάτη, κλπ. Με αυτόν τον τρόπο συγκροτήθηκε και διατηρήθηκε για εννιά αιώνες το Βασίλειο του Κιμερίου Βοσπόρου, το οποίο μετετράπη στον βασικό προμηθευτή διατροφικών προϊόντων στις ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας και ολόκληρων των Βαλκανίων.
Σημαντική ελληνική πόλη συνιστά η Μαριούπολη που οικήθηκε το 1780 από Έλληνες μετανάστες και πρόσφυγες. Σήμερα υπάρχουν 29 χωριά Ελλήνων, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται «Ρουμαίοι» και μιλούν την «ρουμέϊκου γλώσσα», η οποία είναι ελληνική.

H Άννα Παύλοβα καθηγήτρια φιλόλογος στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Σπουδών της Μαριούπολης, στο τεύχος 68 του ΟΔΕΓ, αναφέρεται στην σύγχρονη κατάσταση και λειτουργικότητα των διαλέκτων των Ελλήνων της περιοχής της Αζοφικής.
Το άξιον προσοχής είναι το γεγονός ότι προτάσσει, σαν μότο, τα λόγια του Γερμανού φιλοσόφου Εμμανουήλ Καντ: «Σʼ έναν μικρό λαό ήταν γραφτό να διαμορφώσει τις αρχές του πολιτισμού και της προόδου. Και ο λαός αυτός είναι οι Έλληνες. Εκτός από τις τυφλές δυνάμεις της φύσης, ό,τι κινείται στον κόσμο αυτόν έχει την προέλευσή του από την Ελλάδα…».
Σας αναφέραμε κάποια ενδεικτικά στοιχεία της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή των Βαλκανίων και σας καλούμε, όπως κάνουμε πάντα μέσω των άρθρων μας, σε περαιτέρω αναζήτηση και έρευνα, προκειμένου να ανακαλύψετε ακόμη περισσότερα…
πηγή

Ο τύπος της Γεννήσεως

κυρ Φώτη Κόντογλου

Ο τύπος της Γεννήσεως στους βυζαντινούς είναι τούτος:

Στη μέση στέκεται ένα σπήλαιο σάν από κρουστάλινα βράχια περισκεπασμένο. Μέσα στο μαύρο άνοιγμά του είναι μία φάτνη και μέσα βρίσκεται ένα μωρό φασκιωμένο, ο Χριστός, κι’ από-πάνω του τον αχνίζουνε με το χνώτο τους ένα βόδι κ’ ένα γαϊδούρι είτε άλογο.

Η Παναγία είναι ξαπλωμένη πλάγι στο τέκνο της απάνω σ’ ένα στρωσίδι, όπως συνηθίζουνε στην Ανατολή. Στο απάνω μέρος από τα δεξιά είναι χορός Αγγέλων σε στάση δεήσεως, ενώ από τ’ αριστερά ένας άλλος άγγελος με φτερά ανοιχτά, μιλά με τους τσομπάνηδες σάν να τους λέγει τη χαροποιά την είδηση.

Στο κάτω μέρος από τα δεξιά παριστάνεται ο γέρο Ιωσήφ καθισμένος σ’ ένα κοτρόνι και συλλογίζεται με το κεφάλι ακουμπισμένο στο χέρι του, κατά το Ευαγγέλιο που λέγει «ηβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν», καθ’ όσον δεν ήθελε να εκθέσει την Παναγία που γέννησε δίχως νάναι δικό του το παιδί. Μπροστά του στέκεται ένας γέρος τσομπάνης ακουμπισμένος στο ραβδί του, ντυμένος με προβιά, και του μιλά σά να θέλει να τον παρηγορήσει.

 

 Στα αριστερά είναι καθισμένη μια γρηά που βαστά στην αγκαλιά της το νεογέννητο γυμνό, και δοκιμάζει με το χέρι της το ζεστό νερό μέσα σε μια κολυμπήθρα, ενώ μια μικρή χωριατοπούλα με το τσεμπέρι χύνει νερό για να κολυμπήσουνε το μωρό. Γύρω τους κι’ απάνω στις ραχούλες βοσκάνε πρόβατα, κάθουνται ξαπλωμένα και δυο τρία μαντρόσκυλα. Ένας τσομπάνης αρμέγει.

Πίσω από τη σπηλιά φαίνουνται μέσα στο βουνό οι τρεις μάγοι καβαλλικεμένοι στάλογα, ο ένας σε άσπρο, ο άλλος σε μαύρο κι’ ο άλλος σε κόκκινο.

 

 Η Παναγία ζωγραφίζεται και γονατιστή, μα αυτό θαρρώ πως φραγκοφέρνει. Η σκηνή με τις γυναίκες που κολυμπάνε το βρέφος είναι παρμένη από τ’ Απόκρυφα Ευαγγέλια. Είναι παράξενο πώς οι βυζαντινοί ζωγράφοι που ήτανε ορθοδοξώτατοι, βάζουνε στις εικόνες τους κάποιες σκηνές που δεν είναι γραμμένες στο Ευαγγέλιο, παίρνοντάς τες από βιβλία που δεν είναι Κανονικά. Στο Μυστρά, στο Καχριέ Τζαμί κι’ αλλού είναι ζωγραφισμένα επεισόδια από τη ζωή της Παναγίας παρμένα από το λεγόμενο Ευαγγέλιο του Ιακώβου που δεν είναι Κανονικό. Αλλά τέτοια καθέκαστα είναι ζωγραφισμένα στα Εισόδια, στον Ευαγγελισμό, στην ζωή Ιωακείμ και Αννης, κλπ. Για τη Γέννηση βρίσκεται γραμμένο στα Απόκρυφα πως σάν πιάσανε οι πόνοι την Παναγία, πήγε ο Ιωσήφ να βρεί καμμιά μαμή, και βρήκε μια γρηά που τη λέγανε Σαλώμη, κι’ αυτή έπλυνε το παιδί. Σε κάποιες αρχαίες τοιχογραφίες είναι γραμμένο και τόνομα της Σαλώμης.

 

 Στα πιο ωραία εικονίσματα η Παναγία παριστάνεται ξαπλωμένη κ’ έχει ακουμπισμένο το κεφάλι της στο χέρι της, κ’ η έκφρασή της είναι γλυκειά και μελαγχολική, ένα πράγμα πολύ κατανυχτικό.

Σε λιγοστές εικόνες είδα ζωγραφισμένα μάτια απάνω στο σπήλαιο, σάν να είναι ζωντανό, όπως ζωγραφίζουνε πάλι σε σχέδιο αητού, τα σύννεφα που σηκώνουνε τους Αποστόλους στην Κοίμηση, στη Βάπτιση τον Ιορδάνη σάν γέρο και τη θάλασσα σάν νεράϊδα, τις πηγές του ποταμού σάν έναν πέτρινον άνθρωπο που βγαίνει από το στόμα του το νερό, κ.ά.

Οι πιο ωραίες εικόνες της Γεννήσεως που αφήσανε οι παληοί ευσεβείς αγιογράφοι μας είναι κατά πρώτον οι ψηφιδωτές του Δαφνιού και του Οσίου Λουκά, έργα εξαίσια για όποιον νοιώθει τη βυζαντινή τέχνη και δεν θέλει σκηνοθεσίες και επιδείξεις κούφιες.

Αλλη ωραία εικόνα της Γεννήσεως είναι στην Περίβλεπτο του Μυστρά, ίσως η ωραιότερη, καθώς και άλλη στην Παντάνασσα. Σπουδαία είναι και η Γέννηση στο Καχριέ Τζαμί της Πόλης (αρχαία Μονή της Χώρας), της Υπαπαντής στα Μετέωρα, στα μοναστήρια του Διονυσίου και του Δοχειαρίου στ’ Άγιον Όρος, καθώς και του Αγίου Παύλου, στο μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στα Μετέωρα, καθώς και στο μοναστήρι του Βαρλαάμ, έργο του Φράγκου Κατελλάνου.

Υπάρχουνε κι’ άλλες έμορφες Γεννήσεις σε αρχαία εξωκκλήσια, όλες στον ίδιο τύπο που ιστορήσαμε. Πλήθος Γεννήσεις στολίζουνε τα αρχαία χειρόγραφα, όπως είναι δυο που βρίσκουνται στο μοναστήρι των Ιβήρων. Το αμαρτωλό χέρι μου αξιώθηκε να ζωγραφίσει κάμποσες Γεννήσεις σε σανίδι, και δυο σε τοιχογραφία, τη μια στο οικογενειακό παρεκκλήσι του Γ. Πεσμαζόγλου στην Κηφισιά, την άλλη, σε πολύ μεγάλο σχήμα, στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στο Λιόπεσι.

Πατρίδα είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε.

Η Ρωσία του Πούτιν χαλάει τα σχέδια της δύσης

Κίμωνας Γεωργακάκης

Πολιτικός Επιστήμων

Την ανησυχία του ΝΑΤΟ για την ανάπτυξη ρωσικών συστοιχιών πυραύλων πεδίου μάχης τύπου Ισκαντέρ (SS-26), που μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, στον θύλακα του Καλίνινγκραντ, ο οποίος βρίσκεται ανάμεσα στην Πολωνία και την Λιθουανία, εξέφρασε ο στρατιωτικός διοικητής της Ατλαντικής Συμμαχίας, Αμερικανός πτέραρχος Φίλιπ Μπρίντλοβ, εκτιμώντας ότι πρέπει να υπάρξει καλύτερη επικοινωνία με την Μόσχα. Από ότι φαίνεται, η Δύση φοβάται πάνω απ' όλα την ανεπτυγμένη ρωσική τεχνολογία όπλων, η οποία απρόβλεπτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της, ενώ τα όποια μυστικά της δεν είναι εύκολα προσβάσιμα για τις μυστικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Οι πύραυλοι Ισκαντέρ είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπιστούν πόσο μάλλον να αναχαιτισθούν μετά την εκτόξευση. Στην Ρωσία έχουν δηλώσει άλλωστε σε όλους τους τόνους ότι θα χρησιμοποιήσουν πυρηνικά, άπαξ και απειληθεί η ασφάλεια της χώρας.

Η συγκεκριμένη ρητορική των Ρώσων έχει βάλει σε βαθιές σκέψεις τους παγκοσμιοποιητές της Δύσης, οι οποίοι βλέπουν τα γεωπολιτικά τους σχέδια να καθυστερούν λόγω Κρεμλίνου. Μετά την μεσοβέζικη λύση στην Συρία με παρέμβαση Πούτιν, η σημαντική για την ευρωατλαντική συμμαχία Ουκρανία -εκτός των άλλων οι δυτικές δυνάμεις θα πλησίαζαν ακόμα πιο κοντά στα δυτικά ρωσικά σύνορα- καταλήγει στην αγκαλιά της Ρωσίας, παίρνοντας παχυλό δάνειο και μειωμένη τιμή φυσικού αερίου ως αντάλλαγμα.

Όπως πολλάκις έχω γράψει, η Ρωσία αντιστέκεται για δικά της συμφέροντα στην δημιουργία ενός δυτικότροπου παγκόσμιου κέντρου εξουσίας, που επιδιώκει να κατέχει, μεταξύ άλλων, όλες τις ενεργειακές πηγές του πλανήτη, προκειμένου να ελέγχει απόλυτα τα κράτη. Μέσα σε αυτές βρίσκεται και το πλούσιο φυσικό αέριο των Ρώσων, το οποίο μάλιστα αποτελεί σπουδαίο διπλωματικό «εργαλείο» της Μόσχας. Γιά αυτό η κυβέρνηση Πούτιν θυμίζει στο ΝΑΤΟ ότι διαθέτει αρκετό οπλισμό για να το υπερασπίσει, στήνοντας πυραύλους σε στρατηγικά σημεία και αναβαθμίζοντας τα υπάρχοντα «παιχνίδια» της.

Η απρόβλεπτη χρήση-λειτουργία των ρωσικών υπερόπλων αναγκάζει μέχρι στιγμής ΗΠΑ και συμμάχους να αποφεύγουν να σκέφτονται την σύγκρουση με την Ρωσία και να προβαίνουν αντ' αυτού σε διπλωματικές υποχωρήσεις. Ωστόσο, όσο ο Πούτιν παραμένει στην εξουσία και εφόσον συνεχίζει να μην υποτάσσεται στις πολιτικοοικονομικές επιταγές των παγκοσμιοποιητών, ο παγκόσμιος πόλεμος με έπαθλο τις ενεργειακές πηγές της «Αρκούδας» είναι αργά ή γρήγορα αναπόφευκτος.

Πηγή

Η 92χρονη που «κεντάει» χριστουγεννιάτικες μπάλες!

Αυτές οι εντυπωσιακές κεντημένες μπάλες δημιουργούνται με βάση μια παλιά ιαπωνική τεχνική που ονομάζεται «temari» από τα δάχτυλα μιας 92χρονης γιαγιάς! Παρά το γεγονός ότι μόνο έμαθε αυτή τη δύσκολη τεχνική στα 60 της χρόνια, αυτό δεν την απέτρεψε από το να φτιάχνει από τότε εντυπωσιακές χριστουγεννιάτικες μπάλες για το δέντρο. Πάνω από 500 κομμάτια κοσμούν τη συλλογή της οικογένειας και η ενασχόλησή της αυτή έγινε μόλις πρόσφατα γνωστή στο ευρύ κοινό, όταν η εγγονή της αποφάσισε να φωτογραφίσει τις δημιουργίες της.
Το «temari» που σημαίνει «μπάλα στο χέρι» στα Ιαπωνικά απαιτεί δεξιοτεχνία και μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια καθώς οι κλωστές που χρησιμοποιούνται είναι ολομέταξες και προέρχονται από παλιά κιμονό. Στην Ιαπωνία οι μπάλες αυτές θεωρούνται πολύτιμα γιορτινά δώρα και ανταλλάσσονται την πρωτοχρονιά ανάμεσα σε γονείς και παιδιά.

πηγή

Η συγκλονιστική ιστορία του αρνιού που γεννήθηκε με 2 πόδια και έμαθε να περπατά σαν άνθρωπος

Η μοίρα έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι σε αυτό το γλυκύτατο αρνάκι, καθώς, γεννήθηκε προ μερικών μηνών χωρίς τα μπροστινά του πόδια με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης του να θεωρεί ότι δεν πρόκειται ζήσει για πολύ.
Το συμπαθές «δίποδο» κόντρα σε όλα τα προγνωστικά έμαθε να περπατάει σαν άνθρωπος στα δύο πόδια διαψεύδοντας με αυτόν τον τρόπο τον ιδιοκτήτη του που δεν του έδινε πολλές πιθανότητες επιβίωσης.
Μάλιστα η ιστορία του αρνιού άγγιξε έναν 31χρονο καρκινοπαθή ο οποίος ξόδεψε 540 ευρώ για χάρη του τονίζοντας ότι το ζώο του του κρατάει συντροφιά και του δίνει δύναμη να συνεχίσει τον δικό του αγώνα.
«Μέχρι πρότινος, έδειχνα ήρεμος και αισιόδοξος, αλλά όταν έμενα μόνος, έπεφτα σε κατάθλιψη. Από την ημέρα που αγόρασα το αρνάκι, άλλαξε η ψυχολογία μου. Σταμάτησα να παραπονιέμαι για την κατάστασή μου και είδα αλλιώς τη ζωή. Πλέον, είμαστε δύο αχώριστοι φίλοι», δήλωσε ο ηλικίας 31 ετών νέος ιδιοκτήτης του ξεχωριστού αρνιού.

πηγή

Αγάπη είναι να πορεύεσαι με κάποιον και να τον υποφέρεις . Να, βλέπεις κάποιον πεσμένο με τα μούτρα στο χιόνι (συνηθισμένο στη Ρωσία).Εμείς γρήγορα θα σκεφτούμε ότι είναι μεθυσμένος. Κι αν έχει πάθει ανακοπή καρδιάς; Τι κι αν είναι μεθυσμένος. Βοήθησέ τον να σηκωθεί, βάλε τον σ' ένα παραπέτο να μην παγώσει. Αλλά όχι. Εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας. Ξεφεύγουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας. Πρέπει να ζούμε όχι λέγοντας: "Δώσε μου", αλλά "πάρε από εμένα". Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πως είναι να δώσεις το πουκάμισο που φοράς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάποδα.

PYOTR MAMONOV - Ρώσσος Ηθοποιός.

Νοσοκομείο Παίδων τοῦ Σινσινάτι

Γιατροί και νοσοκόμες δημιουργούν ένα υπέροχο μουσικό βίντεο μαζί με τα παιδιά-ασθενείς
Ακόμα και τις μέρες που ένας ασθενής ακούει μια κακή διάγνωση ή όταν τα πράγματα φαίνεται να μην πηγαίνουν καλά, οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο Παίδων του Σινσινάτι έχουν τον τρόπο να χαρίζουν χαμόγελα και να βοηθούν ώστε να καλυτερεύσουν τα πράγματα.
Αυτό συνέβηκε όταν οι γιατροί, νοσοκόμες, προσωπικό και ασθενείς του Νοσοκομείου έφτιαξαν ένα όμορφο μουσικό βίντεο υπό τους ήχους του τραγουδιού "Good Feeling".
Flo Rida - Good Feeling | Cincinnati Children's Lip Dub 

πηγή

Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ συγκρίνουμε τὸν ἑαυτό μας μὲ κανένα πρόσωπο.Ὁ καθένας ἀπό μᾶς, ὅσο μικρὸς καὶ ἂν εἶναι, εἶναι μεγάλος ἐνώπιον τοῦ Αἰωνίου. Ὁ Θεὸς συνάπτει μὲ κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη καρδιακὴ καὶ μοναδικὴ σχέση.

 Γέροντας  Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

Προσευχή στον Κύριο

Κύριε,
Συνήθεια το χω να Σε ευχαριστώ για τα ξεχωριστά, τα ιδιαίτερα, τα αναπάντεχα δώρα Σου. Απόψε θα Σε ευχαριστήσω για το δεδομένο, το απλό και το καθημερινό δώρο του
ύπνου.
Αλλά μήπως δεν είναι κι αυτό από τα ξεχωριστά θεία δώρα; Πόσοι άνθρωποι την ώρα αυτή ξαγρυπνούν… Αν μπορούσα να τους μετρήσω….
Άλλοι δεν έχουν κρεβάτι, γιατί μια συμφορά τους έριξε στον δρόμο, κι άλλοι δεν έχουν ηρεμία κι από τις τύψεις δεν μπορούν να κλείσουν μάτι.
Άλλοι δεν νοιώθουν ασφαλείς καθώς ο τόπος τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση κι άλλοι κοιμούνται, γιατί εδόθη αυτοίς «σκόλωψ τη σαρκί», η δοκιμασία της αϋπνίας
ή κάποιας βαρειάς ασθένειας.
Άλλοι ξαγρυπνούν για να μηχανευτούν τρόπους και να κερδίσουν περισσότερα, κι άλλοι για να καταστρώσουν σχέδια φονικά και ολέθρια.
Κύριε, Σ’ ευχαριστώ για το ακριβό και πολύτιμο δώρο του ύπνου. Ένα δώρο που θεωρούσα κοινό και δεδομένο για κάθε άνθρωπο, αλλά που δυστυχώς η αφροσύνη της
εποχής μας το έχει κάνει τόσο σπάνιο..
Σ’ ευχαριστώ για τον ατάραχο ύπνο που μου χαρίζεις…
Μνήσθητι, Κύριε, όσων κι απόψε δεν θα κοιμηθούν…
Αμήν.

π. Ανανίας Κουστένης, ένας ορθόδοξος διδάσκαλος της εποχής μας

Σύντομο βιογραφικό από τις εκδόσεις Αρμός, όπου και βιβλία του:  
Ο Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης είναι μια πνευματική μορφή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Γεννήθηκε το έτος 1945 στην Δημητσάνα Αρκαδίας και ακολούθησε τον δρόμο του μοναχισμού, για να δοθεί στον Θεό και τον άνθρωπο. Έλαβε ανθρωπιστική παιδεία με σπουδές στην Θεολογία καί την Βυζαντινή Φιλολοφία του Πανεπιστημίου Αθηνών, αξιοποιώντας τις γνώσεις του στην υπηρεσία των ανθρώπων. Έχει μεταφράσει τον Ρωμανό τον Μελωδό και η πνευματική του δραστηριότητα είναι ανεξάντλητη. Ο λόγος του είναι ένας λόγος τιμής και αρχοντιάς, θαλπωρής και παραμυθίας, ελπίδας και χάριτος. Είναι ένας λόγος που εμπνέει και ενθουσιάζει, που διδάσκει και ξεκουράζει και που ενώνει τον Θεό με τον άνθρωπο. Ο πατήρ Ανανίας Κουστένης, όπως ο Θεοφάνης, μας παίρνει απαλά από το χεράκι και μας υψώνει πνευματικά και ψυχικά, φέρνοντας στην καρδιά το φως και την δροσιά της άνοιξης. Είναι η λεβέντικη και συνάμα ταπεινή ελληνική ψυχή με την αστείρευτη καλοσύνη και την αφειδώλευτη αγάπη. Γι' αυτό και η μετάφραση του Θεοφάνους δεν είναι απλώς η απόδοση της "Χρονογραφίας" στην Νέα Ελληνική. Είναι κατάθεση ψυχής, είναι ταξίδι στον Βυζαντινό κόσμο, είναι προσφορά στην πνευματική μας κληρονομιά!

 

Το παράδειγμα - Τα βιβλία του π. Ανανία Κουστένη (από εδώ)

Ίσως και να είναι φυσικό. Ακριβώς όπως στον έρωτα. Στην αρχή, θέλεις τον ερωτευόμενο δικό σου, αποκλειστικά δικό σου. Μετά από λίγο όμως, -και εφόσον καταφέρεις να μετουσιώσεις τον προσωπικό σου έρωτα σε συμπαντικό-, θέλεις να τον κοινωνήσεις σε όλους. Αφού άξιζε τον έρωτά σου, σίγουρα αξίζει να γνωριστεί και από άλλους, όσο γίνεται περισσότερους. Και ο έρωτας μπορεί να αφορά άνθρωπο, αντικείμενο τέχνης, λουλούδι, στιγμή, βιβλίο κοκ. Αυτό έχω πάθει εδώ και μέρες που διαβάζω τα βιβλία του π. Ανανία. Έχω αφήσει στην άκρη όλα μου τα αναγνώσματα, ο νους μου είναι συνέχεια σ' αυτά τα βιβλία, γυρεύω τον ελεύθερο χρόνο ή παρατώ κάποιες δουλειές, γιατί αδημονώ να προστρέξω στην αγκάλη τους. Μέχρι τώρα δεν έγραψα τίποτα, αλλά τώρα δεν μπορώ παρά να το μοιραστώ. Με ξεδιψούν και με διψούν ταυτόχρονα. Πώς γίνεται αυτό; Έλα μου ντε... Έρωτας, δεν το είπαμε;

Καταρχάς τα βιβλία αυτά δεν είναι προϊόν συγγραφής, αλλά προφορικού λόγου. Καρπός απομαγνητοφώνησης των ομιλιών του Αρχιμανδρίτη. Σε άλλη περίπτωση αυτό θα μπορούσε να αποβεί ιδιαίτερα προβληματικό περνώντας σε έντυπο κείμενο. Να μην διαβάζεται. Εδώ όμως, τουναντίον, σε συνεπαίρνει η χάρη του ολοζώντανου παλλόμενου λόγου του εξαίρετου αφηγητή, που προφανώς εκτός από το χάρισμα της αφήγησης, διαθέτει και αυτό της μνήμης, αλλά και της μεταποίησης του παλαιού λόγου που έχει αφομοιώσει σε σύγχρονο. Μόνο μ' έναν τρόπο το καταφέρνει κάποιος αυτό. Προηγουμένως έχει κάνει εντελώς δικά του, αυτά που διηγείται και ξέρει σε ποιους απευθύνεται. Είναι εντός τόπου και χρόνου. 

Αν περιγράψω τον εαυτό μου ως ένα πλάσμα αφάνταστα πεινασμένο που κάθομαι σ' ένα τραπέζι και περιμένω χρόνια το αγαπημένο μου φαγητό, που δεν έρχεται και ούτε κι εγώ γνωρίζω ακριβώς ποιο είναι, ο λόγος του π. Ανανία έχει καταφτάσει ως το εκλεκτότερο έδεσμα, στην κατάλληλη στιγμή, με το σερβίρισμα που μου ταιριάζει, στη σωστή θερμοκρασία και ποσότητα. 

Τι είναι αυτό, λοιπόν, που τόσο με έχει συνεπάρει και επιτέλους τώρα μπορώ να το μοιραστώ; Είναι το Παράδειγμα. Το καλό παράδειγμα. Χωρίς σάλτσες και φιοριτούρες, ρομαντισμούς και ηθικοδιδασκαλίες. Το ατόφιο παράδειγμα μέσα από γεγονότα της ζωής ανθρώπων αγίων, ιστορικών προσώπων και ηρώων, δίκαιων ψυχών, που ο αφηγητής ανασύρει από την ιστορία του τόπου μας, την Εκκλησιαστική ιστορία και τα συναξάρια, και μας το προσφέρει βιώνοντάς το.

Βιβλιαράκια μικρά, σε κομψότατες εκδόσεις, Ακτή, Λευκωσία. Συνοπτικές περιγραφές που επικεντρώνουν στο καίριο και σημαντικό, αποφεύγοντας τις φλυαρίες. Δεν έχουμε χρόνο για φλύαρα λόγια. Δεν έχουμε αντοχές για ανούσια και γλυκερά κηρύγματα. Και επιζητούμε αυτός που μιλά ή γράφει να νιώθει αυτά που λέει. Να τα πιστεύει, να τα υπερασπίζεται και να τα συνδέει με τη δική μας πραγματικότητα στο σήμερα. Αυτό το στοίχημα κερδίζουν τα συγκεκριμένα βιβλία.
Μέσα στο χάος της πληροφόρησης, της σύγχυσης στην οποία μας έφεραν οι προοδευτικοί και οι αδιάβαστοι, της υπερευαισθητοποίησης και μαλθακότητας της εύκολης ζωής μας, του άκρατου εξισωτισμού και της ισοπέδωσης των ιερών και των όσιων, εθνικών και θρησκευτικών, τα βιβλία αυτά μας δίνουν ξανά έναν μπούσουλα, φωτίζουν το σωστό δρόμο, διαλύουν τις παρεξηγήσεις του μυαλού μας και των πολλών θεωριών, επεξηγούν δυσερμήνευτα νοήματα με απλό τρόπο, εμπεδώνουν σε στέρεες βάσεις αυτό που μπορεί να πιστεύουμε ή να διαισθανόμαστε ως αληθές.
Ο π. Ανανίας, μέσα από τα πολυάριθμα αναγνώσματά του, -πράγμα ολοφάνερο, αλλά ουδόλως επιδεικτικό-, επιλέγει να ανασύρει για χάρη μας και να μας προσφέρει το καλύτερο και πλέον αξιοζήλευτο παράδειγμα κάθε φορά.
Διαβάζοντας, παρηγορείται η ψυχή, συναισθάνεται τις αδυναμίες της, ενθαρρύνεται, μα και ανεβάζει λίγο πιο ψηλά τους στόχους της, αν δεν τους βάζει και για πρώτη της φορά. Μέσα στο τόσο εκκωφαντικό κακό που μας περικυκλώνει από παντού, αυτά τα βιβλία μας βάζουν μέσα στο σιωπηλό κόσμο του καλού, που ήταν και θα παραμένει ασύγκριτα ισχυρότερος.
Συχνά πυκνά παρεισφρύει ο καημός του ιερωμένου για την πατρίδα μας και τα δεινά της. Έτσι είναι, και πώς αλλιώς, αφού πονά για όλα αυτά που ζούμε όλοι μας; Κι επειδή όλοι μας πονάμε, και πεινάμε και διψάμε το καλό, το αγαθό, τον Χριστό και τους αγίους Του και τους αγγέλους Του και την Παναγία, κι επειδή πολλοί σαν κι εμένα είμαστε ακόμα νήπια και γεμάτοι περισπασμούς, είναι σπουδαίο το δώρο αυτών των λόγων μέσα στα μικρά αυτά βιβλιαράκια, γιατί είναι η αποκρυστάλλωση χρόνιας μελέτης  συσσωρευμένης γνώσης και σοφίας, αλλά και περίσσιας αγάπης για όλους τους προαπελθώντας άξιους προς μίμηση ανθρώπους και για μας που αποζητούμε το παράδειγμά τους. Ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» στον Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, την ευχούλα του να έχουμε, κι ένα στις εκδόσεις Ακτή. Εγώ τα βιβλία τα αγόρασα από το βιβλιοπωλείο του Αρμού, πιθανόν να υπάρχουν και αλλού. Σημειώνω πως θα ήταν καλό στα στοιχεία του εκδότη να μπει και ένα τηλέφωνο, για όσους θέλουν πληροφορίες, γιατί υπάρχει μόνον η ταχυδρομική διεύθυνση, καθώς επίσης και πληροφορίες για το κάθε βιβλίο σε μια ιστοσελίδα. 

Ιστολόγιο για τον π. Ανανία Κουστένη

πηγή

θυμός

Θυμός χωρίς όρια..  με όλους,  με όλα,  με 'μένα..
Με τον χρόνο..
Με τη ματιά..
Με την αναβλητικότητα..
Με την επιθετικότητα..
Με την ανωριμότητα..
Με την τελειομανία..
Με τον εθισμό..

με το φεγγαρι αγκαλια

Θαλάσσια λιτανεία 2000χλμ αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης!

Ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης στο χωριό του

 Μεταξύ 1-14 Ιουνίου με την ευλογία του πατριάρχου Μόσχας κ.Κυρίλλου πραγματοποιήθηκε η πρώτη θαλάσσια λιτανεία προς τιμήν του Αγ.Ιωάννου της Κρονστάνδης.

Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που έχτισε ο ΆγΙωάννης στην γενέτειρά του

Η λιτανεία ξεκίνησε από την Κρονστάνδη και κατέληξε στην Σούρα,μια μικρή περιοχή κοντά στο Αρχαγγέλσκ,στα βάθη της Ρωσίας,περιοχή στην οποία γεννήθηκε ο μεγάλος άγιος της Ορθοδοξίας ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης.

  Σκοπός της λιτάνευσης ήταν η αναζωογόνηση της πνευματικής ζωής σε αυτήν την απομονωμένη περιοχή αλλά και για να ενισχυθεί οικονομικά το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου το οποίο βρίσκεται στην Σούρα και το οποίο έκτισε ο Άγ.Ιωάννης στον τόπο που γεννήθηκε.

 Οι άνδρες που συμμετείχαν διέσχισαν με  βάρκες αλλά και με τα πόδια την απόσταση των 2000 χλμ Οι γυναίκες πήγαν δια ξηράς και χρησιμοποίησαν την βάρκα για να φτάσουν στο Σολοβέτς απ'όπου γύρισαν στην Αγία Πετρούπολη.Ηταν μια διαδρομή την οποία έκανε ο Άγιος Ιωάννης μια φορά τον χρόνο όταν και επισκεπτόνατν το πατρικό του.Τη περίοδο εκείνη το να διασχίσεις αυτήν την διαδρομή ήταν πολύ επικίνδυνο και εξαιρετικά επίπονο.Τα τελευταία χρόνια της ζωής του την διαδρομή ο άγιος την έκανε με ένα ατμόπλοιο,έχοντας διαμορφωθεί στην Σούρα ένας χώρος ειδικά για να καταφθάνει ο Άγιος Ιωάννης.Η διαδρομή πέρασε από μέρη τα οποία είχε επισκεφτεί και ο Άγιος Ιωάννης.

Από την υποδοχή της εικόνας στο Αρχαγγέλσκ

Ξεκίνησε από τον ναό του Αγίου Νικολάου στην Κρονστάνδη και πέρασε κατά σειρά από την λίμνη Λαντόγκα(από το μοναστήρι του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ),την λίμνη Ονέγκα,έπειτα διέσχισε το κανάλι Βαλτικής Θάλασσας-Λευκής Θάλασσας για να φτάσει στο μοναστήρι του Σολοβέτς.Από εκεί πήγε στο Αρχαγγέλσκ,στο μοναστήρι Αρτέμιεβο-Βέρκολα και δια μέσου του ποταμού Ντβίνα έφτασε στην Σούρα.

 Το εγχείρημα των είκοσι ανδρών ήταν τελικά πολύ πιο δύσκολο απ'όσο είχαν υπολογίσει αλλά με τις προσευχές τους προς τον Άγιο Ιωάννη κατάφεραν να φέρουν εις πέρας το εγχείρημα.

Παντού τους υποδέχθηκαν οι τοπικοί κυβερνήτες και ο λαός πολύ θερμά,ελπίζοντας όλοι στην ανασύσταση των παραδόσεων της ρωσικής εκκλησίας  

Επιμέλεια-μετάφραση :proskynitis

“Η πραότητα είναι γενναιότητα. Γιατί, όταν σε παρερμηνεύουν και διαστρέφουν τις προθέσεις και τα λόγια σου, είναι γενναίο να παραμένεις ήρεμος τιθασεύοντας τον εγωισμό σου”.

Πόψι Χριστός γεννήθηκε

Παραδοσιακό τραγούδι Θράκης της εορτής των Χριστουγέννων Διασκευή/Ούτι/Τραγούδι - Αργύρης Κόκορης

Σταματήστε το νέο εργοστάσιο τεράτων της Μονσάντο

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Η Sofía Gatica δέχτηκε άγριο ξυλοδαρμό και απειλές για τη ζωή της μετά τη συμμετοχή της σε διαμαρτυρία ενάντια στην κατασκευή ενός τεράστιου εργοστασίου της Μονσάντο δίπλα στο σπίτι της, στο οποίο το 70% των κατοίκων της περιοχής αντιτίθενται! Αν εκφράσουμε παγκόσμια αλληλεγγύη ανά εκατοντάδες χιλιάδες, προς τη Sofía και τους υπόλοιπους κατοίκους, μπορούμε να δημιουργήσουμε θύελλα στα ΜΜΕ της Αργεντινής και να πιέσουμε τον Πρόεδρο της χώρας να κλείσει το εργοστάσιο, καθυστερώντας έτσι την εξάπλωση της τοξικής γεωργίας της Μονσάντο:

Η Μονσάντο επιχειρεί να επεκτείνει την παγκόσμια κυριαρχία της με ένα καινούριο εργοστάσιο τερατο-σπόρων στην Αργεντινή. Η Sofía Gatica, όπως και άλλοι κάτοικοι της περιοχής, τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημα και γι’αυτό δέχτηκε άγριο ξυλοδαρμό και απειλές για τη ζωή της. Αυτή τη στιγμή οι κάτοικοι απειλούνται και χρειάζονται τη στήριξή μας για να σταματήσουμε το εργοστάσιο.

Η Μονσάντο κατασκευάζει γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους, οι οποίοι όταν συνδυάζονται με τοξικά φυτοφάρμακα, δημιουργούν καταστροφικές μονοκαλλιέργειες (εκτάσεις όπου δε μπορεί να φυτρώσει τίποτε άλλο παρά μόνο το φυτό της εταιρίας), οι οποίες μάλιστα εξαπλώνονται ραγδαία σε όλο τον πλανήτη μας. Τώρα σχεδιάζουν να χτίσουν ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων στον κόσμο, στη Malvinas της Αργεντινής.

Η Sofía συμμετείχε στις διαμαρτυρίες, οι οποίες μάλιστα στηρίζονται απ’το 70% των ντόπιων, επειδή ανησυχεί για τους κινδύνους που θα φέρει αυτό το εργοστάσιο στην υγεία των κατοίκων της περιοχής. Εάν 1 εκατ. από εμάς στηρίξουμε τους κατοίκους της Malvinas μέσα στις επόμενες 3 μέρες, θα δημιουργήσουμε θύελλα στα ΜΜΕ της Αργεντινής, θα διαφημίσουμε την ψηφοφορία μας σε εφημερίδες και περιοδικά και θα πιέσουμε την (όχι και τόσο δημοφιλή) Πρόεδρο της χώρας να βάλει λουκέτο στο εργοστάσιο, εμποδίζοντας έτσι την εξάπλωση των τοξικών καλλιεργειών της Μονσάντο:

https://secure.avaaz.org/en/stop_monsanto_in_argentina_global_gr/?bqegtbb&v=33026

Η Sofía και οι κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν να εμποδίσουν την κατασκευή του εργοστασίου ξαπλώνοντας μπροστά στις μπουλντόζες. Αν στηρίξουμε τον αγώνα τους τώρα, μπορούμε να τους βοηθήσουμε να νικήσουν. Η δημοτικότητα της Προέδρου Kirchner έχει πέσει και το τελευταίο πράγμα που θέλει αυτή τη στιγμή είναι να φανεί ότι στηρίζει τα συμφέροντα της Μονσάντο αντί του λαού της.

Το κολοσσιαίο εργοστάσιο πρόκειται να κατασκευάζει σπόρους από τοξικές, χημικές ουσίες. Το οποίο είναι κάπως παράξενο αν το σκεφτείς… αφού οι σπόροι θα έπρεπε λογικά να προέρχονται από φυτά. Αυτό όμως δεν ισχύσει στον τρομακτικό κόσμο της Μονσάντο όπου τα φυτά είναι γενετικά σχεδιασμένα ώστε να είναι στείρα και ο μόνος τρόπος για τους αγρότες να συνεχίσουν να καλλιεργούν είναι κάθε χρόνο να αγοράζουν νέους σπόρους, αποκλειστικά απ’τη Μονσάντο! Στις ΗΠΑ, το 90% ορισμένων τύπων καλλιεργειών είναι σπαρμένες με σπόρους της Μονσάντο και με το νέο υπερ-εργοστάσιο στην Αργεντινή, η περιβόητη εταιρία επεκτείνει την κυριαρχία της στον πλανήτη μας.

Οι απειλές και οι ξυλοδαρμοί που δέχτηκε η Sofía και οι άλλοι διαδηλωτές ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ας σταματήσουμε την εισβολή της Μονσάντο στη Νότια Αμερική και ας εμποδίσουμε την καταστροφή που προκαλούν τα προϊόντα της στο οικοσύστημά μας:

https://secure.avaaz.org/en/stop_monsanto_in_argentina_global_gr/?bqegtbb&v=33026
Ορισμένοι ισχυρίζονται πως η γενετική τροποποίηση βελτιώνει τη γεωργική παραγωγικότητα. Δεν αποκλείεται στο μέλλον να υπάρξουν οφέλη, αλλά προς το παρόν οι πληροφορίες που λαμβάνουμε παραφουσκώνονται από τις πολυεθνικές. Όπως για παράδειγμα ο ισχυρισμός ότι οι μεταλλαγμένοι σπόροι είναι πιο παραγωγικοί απ’τους φυσικούς σπόρους κι έτσι καταπολεμούν την παγκόσμια πείνα, κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν επαρκεί στοιχεία. Εντωμεταξύ, οι εταιρίες συνεχίζουν ανενόχλητες να χρησιμοποιούν τεχνολογίες γενετικής τροποποίησης οι οποίες βλάπτουν τους ανθρώπους και τον πλανήτη, με μόνο, πραγματικό κίνητρο το κέρδος τους. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να ερευνήσουν τους δημόσιους κινδύνους και τα οφέλη που φέρουν τα μεταλλαγμένα προϊόντα, αλλά η Μονσάντο ξέρει καλά να υπονομεύει δημοκρατικές διαδικασίες και να μαγειρεύει πολιτικές αποφάσεις. Για να καταλάβεις, στις ΗΠΑ κατάφεραν να περάσουν νόμο ο οποίος απαγορεύει σε δικαστές να αποσύρουν απ’την αγορά οποιοδήποτε προϊόν της Μονσάντο, ακόμη και αν υπάρχουν ενδείξεις κινδύνου για τη δημόσια υγεία!

Ο πλανήτης μας μεταμορφώνεται ραγδαία από τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς και τη βιομηχανοποιημένη γεωργία, ενώ οι κυβερνήσεις μας βρίσκονται κάτω απ’την επιρροή μιας γιγαντιαίας, Αμερικάνικης εταιρίας η οποία σταδιακά κατακτάει την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων. Ας μην αναγκάσουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας να ζήσουν σε έναν κόσμο που τρέφεται απ’τη Μονσάντο, αφού μπορούμε να το σταματήσουμε τώρα.

Με ελπίδα,
Ricken, Meredith, Laura, Nick, Alice, Luis, Marie, Nadia και η υπόλοιπη ομάδα του Avaaz

Περισσότερες πληροφορίες:

Μονσάντο: Η πολυεθνική που «σπέρνει» τη φρίκη (902)
http://www.902.gr/eidisi/diethni/29349/monsanto-i-polyethniki-poy-spernei-ti-friki-foto#/0

Πως η Μονσάντο και άλλοι κολοσσοί ελέγχουν την παραγωγή (theinsider.gr)
http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17645:pos-i-monsanto-kai-alloi-kolossoi-elegxoyn-tin-paragogi&catid=42:enviroment&Itemid=115

Ακτιβιστές κατά της Μονσάντο δέχονται επίθεση στη Αργεντινή - Anti-Monsanto activists assaulted in Argentina (RT)
http://rt.com/news/argentina-monsanto-protest-clashes-483/

Φωτογραφίες από καλλιέργειες στην Αργεντινή που αποθανατίζουν την επιδημία των αγροχημικών - Photos from Argentina’s farms, documenting an agrochemical plague (Denver Post)
http://blogs.denverpost.com/captured/2013/10/21/photos-argentina-agrochemicals/6446/

Αρρώστιες που προέρχονται από φυτοφάρμακα προκάλεσαν διαμαρτυρίες κατά της Μονσάντο στην Αργεντινή - Pesticide illness triggers anti-Monsanto protest in Argentina (DW)
http://www.dw.de/pesticide-illness-triggers-anti-monsanto-protest-in-argentina/a-17013525

Γενετικές ανωμαλίες και καρκίνος στην Αργεντινή συνδέονται με αγροχημικά: έρευνα - Birth defects, cancer in Argentina linked to agrochemicals: AP investigation (CTVNews)
http://www.ctvnews.ca/health/birth-defects-cancer-in-argentina-linked-to-agrochemicals-ap-investigation-1.1505096

Sofia Gatica (The Goldman Environmental Prize)
http://www.goldmanprize.org/recipient/sofia-gatica

Οι βλαβεροί σπόροι της Αργεντινής - Argentina's Bad Seeds (Al Jazeera)
http://www.aljazeera.com/programmes/peopleandpower/2013/03/201331313434142322.html

Η σοδειά τρόμου της Μονσάντο - Monsanto’s Harvest of Fear (Vanity Fair)
http://www.vanityfair.com/politics/features/2008/05/monsanto200805

H εορτή του Οσίου Σάββα του ηγιασμένου.

Η εορτή του οσίου Σάββα του ηγιασμένου εορτάσθηκε κατά την τάξη της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων στην από τον ίδιο τον όσιο ιδρυθείσα και φερώνυμο Ιερά Μονή, κτισμένη στη δυτική όχθη -με αφετηρία τα Ιεροσόλυμα- του χειμάρρου των Κέδρων. Στην ιερά Αγρυπνία προεξήρξε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων π.Θεόφιλος με συνοδεία Αρχιερέων, ιερέων, διακόνων και μοναχών, δοκίμων και με τη φιλοξενία και εν ευλογία συμμετοχή των Αγιοσαββιτών Πατέρων και πολλών ευλαβών προσκυνητών.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ.

Μερικές φορές που αργούσα να πάω να πάρω την ευχή του π. Γαβριήλ, μου έλεγε:

—       Πού είσαι; Μέχρι τώρα μπορούσα να έχω βαπτίσει τον... Πάπα της Ρώμης.

—       Ο Πάπας της Ρώμης θα ξεπεράσει τον λαό του στην Κόλαση. Κάθε αμαρτία μας απομακρύνει από τη χάρη του Θεού. Σύμφωνα με τις πράξεις μας θα είναι και η αμοιβή μας. Για καλό ή για κακό.

—       Ξέρετε ποιος είμαι εγώ; Εγώ είμαι το δεξί χέρι του Μεγάλου Δημιουργού! Μακάρι να με καταλαβαίνατε έστω και λίγο. Θα στρώσω τέτοιο πλούσιο τραπέζι, που και ο Πάπας της Ρώμης θα μου πει «τάισε με», αστειευόταν ο Γέροντας.

Ο π. Γαβριήλ κοιτούσε με αγάπη τους πιστούς στο κελί του και σαν να απευθυνόταν στον Κύριο έλεγε:

—       Όταν εγώ θα φύγω, αυτοί θα είναι πιο καλά!

—       Όταν θα έχουμε δυσκολίες, δεν θα σας βλέπουμε; τον ρώτησε κάποιος.

—       Ο Κύριος ανέστησε τον Λάζαρο και θα δυσκολευτεί να αναστήσει εμένα; Ο κόσμος θα μάθει ποιος είναι ο Γαβριήλ. Θα με καλέσει μέχρι και ο... Πάπας της Ρώμης!

πηγή:ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

ΓΕΡΟΝΤΙΣΜΟΣ: ΦΤΑΙΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ;

Γ Ε Ρ Ο Ν Τ Ι Σ Μ Ο Σ

ΦΤΑΙΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ "ΓΕΡΟΝΤΕΣ" ;

Ζούμε όντως στον χρυσό αιώνα του μοναχισμού;

«Έλεγαν για τον αββά Χομαί ότι, όταν πέθαινε, είπε στα πνευματικά του παιδιά (δηλ. μοναχούς): «Να μην κατοικήσετε μαζί με αιρετικούς ούτε να έχετε γνωριμίες με άρχοντες ούτε τα χέρια σας να είναι απλωμένα για να μαζεύουν, αλλά μάλλον να είναι απλωμένα για να δίνουν.» (Αββάς Χομαί, σελ. 354)

«Είπε ο αββάς Ζήνων, ο μαθητής του μακαρίου Σιλουανού: «Να μην κατοικήσεις σε τόπο ονομαστό ούτε να καθίσεις μαζί με άνθρωπο που έχει μεγάλο όνομα ούτε να βάλεις ποτέ θεμέλιο για να κτίσεις για τον εαυτό σου κελλί.» (Αββάς Ζήνων, διήγηση υπ’ αριθμ. 1, σελ. 107)

«Κάποιος αδελφός Αιγύπτιος πήγε στον αββά Ζήνωνα στη Συρία και κατηγορούσε τους λογισμούς του μπροστά στον γέροντα. Αυτός θαύμασε και είπε: «Οι Αιγύπτιοι (ενν. μοναχοί) τις αρετές που έχουν τις κρύβουν και πάντοτε κατηγορούν τον εαυτό τους για ελαττώματα που δεν έχουν. Ενώ οι Σύριοι και οι Έλληνες (ενν. μοναχοί) τις αρετές που δεν έχουν λένε ότι τις έχουν και τα ελαττώματα που έχουν τα κρύβουν.»  (Αββάς Ζήνων, διήγηση υπ’ αριθμ. 3, σελ. 107)

«Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: «Ζημιώνω την ψυχή μου κοντά στον αββά μου· να καθίσω και άλλο κοντά του;» Ο γέροντας γνώριζε ότι βλάπτεται και απορούσε με αυτόν που τον ρωτούσε αν πρέπει να καθίσει και άλλο. Ωστόσο τού είπε: «Αν θέλεις κάθισε». Έφυγε λοιπόν και κάθισε. Στη συνέχεια ήρθε πάλι και του είπε: «Ζημιώνω την ψυχή μου», και ο γέροντας δεν του είπε: «Να φύγεις». Ήρθε και τρίτη φορά λέγοντας: «Πραγματικά, δεν κάθομαι άλλο», και ο αββάς Ποιμήν τού απάντησε: «Αυτή τη φορά είθε να σωθείς· πήγαινε και μην καθίσεις πλέον». Έλεγε λοιπόν ο γέροντας: «Άνθρωπος που βλέπει τη ζημία της ψυχής του χρειάζεται να ρωτά; Για τους κρυφούς λογισμούς ρωτά κανείς, και έργο των γερόντων είναι να δώσουν την ορθή απάντηση· για φανερή αμαρτία όμως δεν χρειάζεται να ρωτά κανείς, αλλά αμέσως να την κόβει.»» (Αββάς Ποιμήν, διήγηση υπ’ αριθμ. 189, σελ. 283-284)

(Σήμερα κάποιοι διδάσκουν ότι κάποιος πρέπει να κάνει υπακοή στον γέροντα ασχέτως του είδους της καθοδήγησης που εκείνος του δίνει και ότι όποιος έχει γέροντα δεν χρειάζεται να φοβάται τον Θεό ή να απασχολείται με τις εντολές Του.)

«Επίσης είπε: «Μη δώσεις την προσοχή σου σ’ εκείνον, για τον οποίο η καρδιά σου δεν νιώθει σιγουριά.» (Αββάς Ποιμήν, διήγηση υπ’ αριθμ. 80, σελ. 261)

«Είπε ακόμη: «Να μην εμπιστευτείς τη συνείδησή σου σ’ εκείνον, για τον οποίο η καρδιά σου δεν νιώθει σιγουριά.» (Αββάς Ποιμήν, διήγηση υπ’ αριθμ. 200, σελ. 285)

(Σήμερα κάποιοι διδάσκουν ότι αν κάποιος νιώθει αβεβαιότητα για έναν γέροντα που είναι γκουρού, το κάνει ο διάβολος και ως εκ τούτου αυτός πρέπει να αγνοήσει ό,τι βλέπει και αισθάνεται και καταλαβαίνει σχετικά με το ποιον του γέροντα με αποτέλεσμα να οδηγηθεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην παράνοια.)

πηγή

Ultima ratio regum.(τὸ ἔσχατο ἐπιχείρημα τῶν βασιλέων)

Η μύτη μυρίζει τον κίνδυνο γρηγορότερα απ’ τον εγκέφαλο!

Οι οσμές που έχουν συνδεθεί με επώδυνες εμπειρίες κάνουν τη μύτη να αντιδρά με τρόμο πριν καν προλάβει ο εγκέφαλος να αντιληφθεί το ερέθισμα, αποκαλύπτει μελέτη στο περιοδικό Science. Μέχρι σήμερα, οι νευροεπιστήμονες πίστευαν ότι ένα περιβαλλοντικό ερέθισμα δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως τρομακτικό παρά μόνο όταν ο εγκέφαλος αντιληφθεί το ερέθισμα αυτό μέσω των αισθήσεων. Τώρα, ερευνητές του Πανεπιστημίου Ράντγκερς στις ΗΠΑ αναφέρουν ότι η αντίδραση του οργανισμού σε τρομακτικά ερεθίσματα μπορεί να συμβαίνει σε αισθητηριακό επίπεδο, πριν ο εγκέφαλος προλάβει να ερμηνεύσει το ερέθισμα.

«Έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι η μάθηση συμβαίνει μόνο βαθιά στον εγκέφαλο [...] Βλέπουμε όμως τώρα ότι το νευρικό σύστημα μπορεί να γίνει ιδιαίτερα ευαίσθητο σε απειλητικά ερεθίσματα και ότι η μάθηση του φόβου μπορεί να επηρεάσει τα σήματα που διαβιβάζονται από τα αισθητήρια όργανα στον εγκέφαλο» εξηγεί ο Τζον ΜακΓκαν, επικεφαλής της μελέτης. Η ομάδα του ΜακΓκαν υπέβαλε ποντίκια σε μια σειρά ήπιων ηλεκτροσόκ ενώ ταυτόχρονα τα εξέθετε σε μια συγκεκριμένη μυρωδιά. Όταν πια τα πειραματόζωα είχαν μάθει να αντιδρούν με φόβο σε αυτή την οσμή, οι ερευνητές παρακολούθησαν την εγκεφαλική τους δραστηριότητα μέσω μιας οπής στο πάνω μέρος του κρανίου.
Οι μετρήσεις αποκάλυψαν ότι τα νευρικά κύτταρα στις μύτες των εκπαιδευμένων πειραματοζώων είχαν αρχίσει να αντιδρούν πιο έντονα στη συγκεκριμένη οσμή, συγκριτικά με ποντίκια που δεν είχαν μάθει να φοβούνται τη μυρωδιά. Επιπλέον, τα νευρικά κύτταρα τις μύτης των εκπαιδευμένων ποντικών παρήγαγαν τέσσερις φορές μεγαλύτερες ποσότητες νευροδιβαστών όταν αντιλαμβάνονταν το τρομακτικό ερέθισμα. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνεται ότι η λειτουργία των αισθητηρίων οργάνων επηρεάζεται από την τιμωρία ή την επιβράβευση.
Πέρα του ότι βελτιώνει τις γνώσεις των επιστημόνων για τη λειτουργία των αισθήσεων, η μελέτη θα μπορούσε μια μέρα να οδηγήσει σε νέες θεραπείες. «Γνωρίζουμε ότι οι αγχώδεις διαταραχές όπως η μετατραυματική διαταραχή μπορούν να πυροδοτηθούν από οσμές, όπως συμβαίνει με τη μυρωδιά του ντίζελ σε στρατιώτες που έχουν επιστρέψει από τον πόλεμο» επισημαίνει ο Δρ ΜακΓκαν. «Η μελέτη μας δείχνει ένα νέο τρόπο σκέψης για το πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο».
πηγή