Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥ "ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ"

Η θεσμική πώρωση του ιδρυματικού χριστιανισμού και ο φόβος της θεολογίας 
Χαράλαμπος Βέντης 
Διδάκτωρ θεολογίας και φιλοσοφίας 
Κάποτε, ο χριστιανισμός κέρδισε τον κόσμο, επειδή έκανε την έκπληξη. Στην πορεία τον έχασε, γιατί σταδιακά η έκπληξη αμβλύνθηκε θανάσιμα, ηττημένη από την αποπνικτική τυπολατρεία και την ολέθρια ώσμωση του Ευαγγελίου με τις εκάστοτε συντηρητικές κοινωνικές δομές, που ανέστειλαν τη φυσική εξέλιξή του. Μοιραία, λοιπόν, μετήλθαμε στη μετα-χριστιανική εποχή, σέρνοντας ως θρησκευτική βακτηρία τη δογματική μανιέρα: τον μακρινό απόηχο ενός αρχικά καινοτόμου αγγέλματος, ιδεολογικά πια σκληρυμένου σε αυτοαναφορική φόρμουλα, αποστραγγισμένη από τους χυμούς της και προκλητικά αδιάφορη για τον ανεξερεύνητο ωκεανό της πέραν κι εκτός των ιερών κειμένων πραγματικότητας, που επιφυλάσσει εκπλήξεις και επιμένει να εκδικείται, χαμογελώντας σαρδόνια, τους ιδεοληπτικούς αρνητές της. Ο ίδιος ο Χριστός είχε προειδοποιήσει εγκαίρως για τον κίνδυνο του εκφυλισμού των καλών νέων, δηλ. του ευ-αγγελίου σε ανούσιο σύστημα, αφυδατωμένο υπαρξιακά και ξένο προς τη χαρά του κορμιού και της ζωής, συνεπώς αδιάφορο για τον διψασμένο για ζωή άνθρωπο, όπως ανούσιο και άχρηστο είναι και το αλάτι που έχει χάσει τη γεύση του και καταλήγει να ποδοπατηθεί ανελέητα στο χώμα από τους περαστικούς. 
Πάνε κάμποσα χρόνια από τότε που ο ποιητής Νίκος Καρούζος προέβη σ’ ένα «βλάσφημο» στιχουργικό ξέσπασμα, στηλιτεύοντας μια κουρασμένη μεγαλοβδομαδιάτικη ακολουθία ως «νεκροφιλικό σύμπτωμα», αδιάφορη ακόμη και για τον ίδιο τον Χριστό, που τον βάζει να την προσπερνά βιαστικά, σε αναζήτηση (εικάζουμε) μιας άλλης ομήγυρης, δεκτικότερης της δικής Του ξενικότητας και λαχτάρας για ανθρώπινη κοινωνία χωρίς περιχαρακώσεις και αποκλεισμούς: της συντροφιάς των θρησκευτικά και κοινωνικά ανέστιων, που δεν χώρεσαν στο καθιερωμένο εκκλησιαστικό σχήμα. Αναμφίβολα βαρύς και ανεπίτρεπτος ο χαρακτηρισμός για τους ευλαβείς φιλακόλουθους• παρά ταύτα, η «βλάσφημη» αγανάκτηση του εικονοκλάστη ποιητή, που δεν λαϊκίζει και δεν χαϊδεύει αυτιά, θυμίζει έντονα την προκλητική ορολογία κάποιων μορφών της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι κλήθηκαν να προκαλέσουν ρωγμές στο παχύ στρώμα της συμβατικότητας και της τυπολατρίας που κατά κανόνα επικάθεται στο συλλογικό ιερό, για να υποκαταστήσει σταδιακά την αλήθεια και τη γνησιότητα της ζωής με το πρόσχημα, την ανθρώπινη εμπάθεια και το ανέξοδο ξέπλυμα της συνείδησης. 
Η συνέχεια του κειμένου εδώ



Σχόλιο: Ας σταθούμε αρχιζοντας , μέ τήν επισήμανση, ότι η μικρή βιβλιογραφία δέν ανήκει σέ κείμενα χριστιανών. Διότι καί ο Διδάκτωρ δέν είναι χριστιανός. Ανήκει στήν εκκοσμικευμένη θρησκευτικότητα. Στόν Καρούζο θά λέγαμε ότι εάν μάς τύχει ένα κακό ποίημα ,συνήθως δέν κατηγορούμε τήν ποίηση. Εάν ήθελε αληθινούς πιστούς γιατί δέν έψαξε νά τούς βρεί.;Υπάρχουν. Καινούργια αλήθεια δέν υπάρχει, όπως εύστοχα είχε προειδοποιήσει όσους ξεκινούν ο Λορεντζάτος.

Η μέθοδος καί τό σύστημα τά οποία σπούδασε δίκην φιλοσοφίας καί θεολογίας δέν είναι η αποθέωση τής ιδρυματικής λατινικής εκκλησίας;; 

 Δέν υπάρχει ετερότης στήν Αγία Τριάδα. 
Δέν πιστεύουμε σέ τρείς Θεούς. 
Δέν υπάρχουν τό Ενα καί τά πολλά στήν Αγία Τριάδα, διότι η ενότης καί η πολλαπλότης ανήκουν στήν ψυχή καί ο Θεός δέν είναι ψυχικός, όπως ο θεός τού μυστικισμού καί τής θεοσοφίας.

ΟΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΝΩΝΟΜΕΘΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΑ. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΥΣΤΗΝΟΥΝ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;;;
''Το πρόσωπο δεν κρίνεται από τις ιδιότητές του αλλά από την απλή κατάφαση της ταυτότητάς του ως μοναδικού και αναντικατάστατου όντος''.
 ΑΛΛΑ ΟΧΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. Ο χριστιανός δέν έχει ταυτότητα.

Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΊΑ ΔΈΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΌΤΗΤΑ ΤΉς ΦΎΣΕΩΣ. ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ. 

ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΜΑΣ. ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ. 

Γιά νά τελειώνουμε μέ τήν μοντέρνα ομοφυλοφιλία, η οποία διεκδικεί φυσικότητα, άς θυμηθούμε τήν εντολή τού Κυρίου. ''ΟΥΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΥΝΕΖΕΥΞΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗ ΧΩΡΙΖΕΤΩ'' ΑΥΤΗ Η ΕΝΤΟΛΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ, ΑΚΡΙΒΩΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.''αρσεν και θηλυ εποιησεν αυτους'' ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΤΕΡΟΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ. ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.

Ο ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ ΥΠΗΡΞΕ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΣ, ΟΠΑΔΟΣ ΓΝΩΣΤΟΥ ΨΕΥΔΟΜΕΣΣΙΑ. ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΦΡΩΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΣΑΙ ΜΠΑΜΠΑ, ΑΣ ΠΟΥΜΕ. Ο ΜΟΥΝ ΤΟΥ ΑΓΟΥΡΙΔΗ ΥΠΗΡΞΕ ΠΙΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΣ.

Αμέθυστος

Δεν υπάρχουν σχόλια: