Μὲς τῆς Πόλης τὰ σοκάκια
κρύο κι' ἐρημιὰ τὰ βράδια.
Στὰ Ταταύλα σκοτεινιάζει
στὸ Μπουγιουκντερὲ τὸ ἀγιάζι.
Δάκρυα ὁ νοτιὰς ξεβγάζει.
Στὸ Νιχώρι καὶ στὸ Πέρα
δυὸ Ρωμιοὶ καὶ παραπέρα.
Ἄλλοι δυὸ στοῦ Ταρσανᾶ,
τόσοι μείναν ὅλοι πιά,
τὸ ποτάμι δὲ γυρνᾶ.
Γεντίκουλε καὶ Θαραπειὰ
ἀδειάσανε τὰ Ψωμαθιά,
στὴ Βλάγκα μόνοι δυο-τρεῖς γέροι,
τὰ χάσαμε κι' αὐτὰ τὰ μέρη.
Σβύνει τῆς αὐγῆς τ' ἀστέρι.
Ἔχε γειὰ πάλι Παναγιά, τὰ μιλήσαμε.
Ὅνειρο κι' ἐμεῖς κι' αὐτά, καὶ ξεχαστήκαμε.
στίχοι: Ἰωσὴφ Καρτάφιλος
μουσική, ἑρμηνεία: Βασίλης Χατζηνικολάου
ἀπὸ τὸ δίσκο τοῦ Β.Χ"νικολάου "ὁ διερχόμενος" 1994
