Όσο υπάρχουν αυτές οι γιαγιάδες " Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη"

Μια γιαγιά… Στα γόνατα με σκυμμένο το κεφάλι.. Υποκλίνεται στους νεκρούς, τιμά το αίμα όσων θυσιάστηκαν, όσων χάθηκαν, όσων υπήρξαν για να το παίζουμε σήμερα εμείς ελευθεροι-μοντερνοπολιτισμενοι …



Σα να ήρθε ο χρόνος και κοντοστάθηκε στο παρών. Σα να ψιθύρισε κάτι στους νεκρούς. Ίσως ένα σύντομο τρισάγιο. Μικροκαμωμένη… Γονυπετής ακουμπούσε το κεφάλι της στη μαρμάρινη πλάκα του μνημείου, κάνοντας το σταυρό της πολλές φορές. Κανένας δεν την γνώριζε. Η Θεία Ιερή στιγμή, που έγινε μετά από 96 χρόνια. Ίσως ότι πιο συγκλονιστικό έχει γίνει στο Σύμπαν για τους νεκρούς μας. Και μετά κουτσαίνοντας και δίχως να γυρίσει πλάτη στους νεκρούς, εξαφανίστηκε…