7 Μαρτίου γιορτάζουμε την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων στην Μητέρα Ελλάδα! .

(Σύντομη Ιστορία των Δωδεκανήσων)

 Ένα μικρό αφιέρωμα στην ιστορική επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου από το ιστορικό μας αρχείο. Τα στιγμιότυπα που θα δείτε είναι από την άφιξη του ναυάρχου Ιωαννίδη , πρώτου Έλληνα στρ. διοικητή των Δωδεκανήσων , την παράδοση των Δωδεκανήσων από τον Γερμανό Διοικητή Otto Wagner στις 31 Μαρτίου 1947 στον Ταξίαρχο Moffat και τον Συνταγματάρχη Χ. Τσιγάντε και ολοκληρώνεται με την γιορτή της Ενσωμάτωσης στη Ρόδο, παρουσία του τότε βασιλιά Παύλου.
Η ηχογράφηση είναι από το αρχείο Σίμωνος Καρά , από το 1958.

Σήμερα οι εορτασμοί και η μεγάλη παρέλαση για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα

 
Τα Δωδεκάνησα (για την ακρίβεια είναι 14) ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού. Εν τούτοις, μόλις το 1947 ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος.
Εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης δέχθηκαν καταστρεπτικές επιδρομές... από τους Πέρσες, τους Σαρακηνούς, τους Βενετούς, τους Γενουάτες, τους Σταυροφόρους και τους Τούρκους (Σελτζούκους και Οθωμανούς). Από το 1309 περιήλθαν στην εξουσία των Ιωαννιτών Ιπποτών και έμειναν υπό την κυριαρχία τους έως το 1522, οπότε καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους.
Με την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, τα Δωδεκάνησα επαναστάτησαν, αλλά το 1830 επιστράφηκαν μαζί με τη Σάμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αντάλλαγμα την Εύβοια, η οποία ενσωματώθηκε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος.
Η κατάληψη των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς το 1912 αναπτέρωσε τις ελπίδες των κατοίκων τους ότι σύντομα τα νησιά θα ενταχθούν στον εθνικό κορμό. Πράγματι, με τη συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) τα Δωδεκάνησα παραχωρούνταν στην Ελλάδα, με εξαίρεση τη Ρόδο, που θα παρέμενε για ένα διάστημα υπό ιταλική διοίκηση. Όμως, η ατυχής έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας έδωσε την ευκαιρία στους Ιταλούς να υπαναχωρήσουν και με την άνοδο του Μουσολίνι προσπάθησαν να τα εξιταλίσουν.
Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών (1943), κύριοι των Δωδεκανήσων έγιναν οι Γερμανοί και μετά την παράδοση της Χιτλερικής Γερμανίας (Μάιος 1945), η Μεγάλη Βρετανία.
Ήταν η χρυσή ευκαιρία για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στο ελληνικό κράτος, την οποία η ελληνική διπλωματία δεν έπρεπε να αφήσει να πάει χαμένη. Ήταν απαίτηση του ελληνικού λαού και είχε χυθεί άφθονο ελληνικό αίμα για την εκδίωξη των Γερμανών από τα Δωδεκάνησα. Το θέμα θα λυνόταν οριστικά από τη Διάσκεψη Ειρήνης των νικητριών δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που θα συνερχόταν στο Παρίσι.
Η Ελλάδα δια του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη διαμήνυσε ότι θα έθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως εθνικές διεκδικήσεις την πρόσκτηση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων, τη διευθέτηση των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, ενώ σκόπευε να θέσει και το ζήτημα της Κύπρου στη Μεγάλη Βρετανία. Από τις τέσσερις αυτές εθνικές διεκδικήσεις, μόνο το θέμα των Δωδεκανήσων ευοδώθηκε, χωρίς δυσκολίες και περιπλοκές.
Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν και ο Τσόρτσιλ, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησαν να δελεάσουν την Τουρκία, προσφέροντάς της ορισμένα παράκτια νησιά του Αιγαίου, προκειμένου να την πείσουν να βγει στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων ή τουλάχιστον να παραμείνει αυστηρά ουδέτερη. Επιπροσθέτως, ο Στάλιν είχε συνδέσει το θέμα των Δωδεκανήσων με την Τριπολίτιδα (σημερινή Λιβύη), για την οποία η Σοβιετική Ένωση είχε διατυπώσει το αίτημα να της ανατεθεί η εντολή.
Όμως, σε μια απρόσμενη στροφή της πολιτικής της, η Σοβιετική Ένωση συγκατατέθηκε να αποδοθούν τα Δωδεκάνησα στη Ελλάδα, στη συνεδρίαση των Υπουργών Εξωτερικών που προετοίμαζε τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Η δήλωση έγινε στις 27 Ιουνίου 1946 από τον Υπουργό Εξωτερικών Βιατσεσλάβ Σκριάμπιν, γνωστότερο ως Μολότωφ, με μοναδικό όρο την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Έτσι, προτού καν συνέλθει η Διάσκεψη Ειρήνης, το θέμα των Δωδεκανήσων είχε λάβει ευνοϊκή τροπή για την Ελλάδα.
Η είδηση για την απόδοση των Δωδεκανήσων στη Ελλάδα χαιρετίστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό, σε μια περίοδο που η χώρα βρισκόταν στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου. Η Διάσκεψη της Ειρήνης συνήλθε στο Παρίσι από τις 29 Ιουλίου έως τις 11 Οκτωβρίου 1946, όπου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς και τα θέματα της Βορείου Ηπείρου και της διευθέτησης των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, χωρίς επιτυχία, αφού οι ΗΠΑ δεν θέλησαν να δυσαρεστήσουν τη σύμμαχό τους Σοβιετική Ένωση και τους δορυφόρους της Αλβανία και Βουλγαρία. Η προσπάθεια της Τουρκίας να διεκδικήσει το Καστελόριζο και τη Σύμη έπεσαν στο κενό.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 υπογράφηκε στο Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία, σύμφωνα με την οποία τα Δωδεκάνησα αποδίδονταν στην Ελλάδα, ενώ η Ιταλία υποχρεωνόταν σε αποζημίωση ύψους 105 εκατομμυρίων δολαρίων προς τη χώρα μας. Με επιμονή της σοβιετικής πλευράς, οριζόταν στο κείμενο ότι τα νησιά θα παρέμεναν αποστρατιωτικοποιημένα, πρόβλεψη που θα επικαλεστεί η Τουρκία κατά τρόπο καταχρηστικό μετά το 1974. Από την τουρκική ερμηνεία του κειμένου της ελληνοϊταλικής συνθήκης του 1947, σε συνδυασμό με τις ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932, θα προκύψει και το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών», που έθεσε η Άγκυρα μετά την Κρίση των Ιμίων το 1996.
Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στη Ρόδο μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Πρώτος διοικητής των Δωδεκανήσων ανέλαβε ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, με πολιτικό σύμβουλο τον πανεπιστημιακό και δικαστικό Μιχαήλ Στασινόπουλο, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948 και το 1955 τα Δωδεκάνησα έγιναν νομός με πρωτεύουσα τη Ρόδο.
Το διάγγελμα του Βασιλέως των Ελλήνων Παύλου στις 7 Μαρτίου 1948 προς τον λαό της Δωδεκανήσου στην Πλατεία Διοικητηρίου στη Ρόδο.
"Κατά την χαρμόσυνον αυτήν στιγμήν φέρω εις τους Έλληνας της Δωδεκανήσου τον αδελφικόν χαιρετισμόν του Ελληνικού Λαού.
Η σημερινή αγία ημέρα, κατά την οποίαν ικανοποιείται ο ζωηρότερος παλμός της Ελλάδος, είναι η ευτυχεστέρα ημέρα της ζωής μου. Ευχαριστώ τον Θεόν διότι έλαχεν εις εμέ η τιμή να περιβάλω με την ενεργόν στοργήν μου την Δωδεκάνησον και να ίδω κυματίζουσαν την Κυανόλευκον εις τον Ελληνικόν ουρανόν της.
Η σημερινή ημέρα επληρώθη με πολύ αίμα και πολλά δάκρυα, αλλά μόνον με αίμα και δάκρυα γράφονται ιστορίαι, όπως η Ελληνική.
Η Δωδεκάνησος υπήρξεν εις των λαμπροτέρων αστέρων εις τον ουρανόν του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Υπήρξεν πάντοτε ένδοξον προπύργιον των αγώνων της Φυλής και μήτηρ υπερηφάνων και ανδρείων τέκνων.
Υπήρξε πάντοτε πηγή ακτινοβολίας Ελληνικού πνεύματος. Η Δωδεκάνησος δεν είναι μόνον Ελληνική, είναι Ελλάς.
Είμαι ευτυχής και συγκεκινημένος. Αισθάνομαι να πτερυγίζουν χαρμοσύνως γύρω μας αι ψυχαί των νεκρών αδελφών μας του τελευταίου ενδόξου πολέμου και η σκέψις μου την στιγμήν αυτήν στρέφεται προς τον Μέγαν Απόντα, τον αείμνηστον αδελφόν μου Βασιλέα Γεώργιον, τον νικητήν του Πολέμου της Αλβανίας.
Εν ονόματι της ικανοποιήσεως των ιερωτέρων ανθρωπίνων δικααιωμάτων,
Εν ονόματι της ενδόξου Ελληνικής Ιστορίας,
Ενώπιον της αιωνίας Ελλάδος και ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού
Κυρώνω την προσάρτησιν της Δωδεκανήσου εις την μητέρα Πατρίδα"

 

Πως φθάσαμε στην ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα.
Φωτό: Από το Πανδωδεκανησιακό συνέδριο στην Αποκάλυψη της Πάτμου.
Με την ευκαιρία του εορτασμού της Επετείου της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με τη μητέρα Ελλάδα σας ταξιδεύουμε στο παρακάτω ιστορικό οδοιπορικό.


1912.Απρίλιος-Μάϊος:  Η Ιταλία καταλαμβάνει ένα - ένα τα Δωδεκάνησα για στρατιωτικό αντιπερισπασμό προς την Τουρκία. Οι κάτοικοι υποδέχονται τους Ιταλούς ως ελευθερωτές. Γρήγορα όμως διαπιστώνουν την ιταλική υστεροβουλία για οριστική κατοχή των νησιών κι αρχίζουν να εκδηλώνουν την αντίθεσή τους σε κάθε συνεργασία και προσέγγιση μαζί τους.
Στις 4 - 17 Ιουνίου 1912, οι Δωδεκανήσιοι διοργανώνουν στην Πάτμο Παννησιωτικό Συνέδριο. Οι πληρεξούσιοί τους συντάσσονται επίσημα στην ύπαρξη ενιαίας «Πολιτείας του Αιγαίου», με πλήρη αυτονομία, προετοιμάζοντας την ΄Ενωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Η πρώτη αυτή ομαδική αντίδραση των Δωδεκανησίων εξοργίζει τους Ιταλούς, που εφαρμόζουν τα πρώτα σκληρά κατά των κατοίκων μέτρα. Μετά την υπογραφή της Ιταλοτουρκικής Συνθήκης Ειρήνης στο Ouchy της Λωζάνης, την 18η Οκτωβρίου, που προέβλεπε την επιστροφή των νησιών στην Τουρκία μόλις ολοκληρωνόταν η εκκένωση της Λιβύης από τα τουρκικά στρατεύματα, αρχίζουν τα αλλεπάλληλα τοπικά Ψηφίσματα των Δωδεκανησίων με σκοπό την Ένωσή τους με την Ελλάδα.
Patmostimes)(Στο συνέδριο αυτό, συμμετείχε και ο Πάτμιος διδάσκαλος της Πατμιάδος Μιχαήλ Μαλανδράκης ως εκπρόσωπος της Πάτμου, εξαιτίας της λογιότητας του) .
1913: Ψηφίσματα διαμαρτυρίας των Δωδεκανησίων για την παράταση της Ιταλικής Κατοχής υποβάλλονται στο Συνέδριο Ειρήνης στο Λονδίνο.
1919: Το Πάσχα (7 Απριλίου) αυτής της χρονιάς οι Ρόδιοι διαδηλώνουν με συλλαλητήρια τον πόθο τους για ΄Ενωση με την Ελλάδα. Σημειώνονται αιματηρά γεγονότα στη Βιλλανόβα. Σκοτώνεται ο Παπά Λουκάς και η Ανθούλα Ζερβού. Στις 29 Ιουλίου υπογράφεται η Συμφωνία Τιττόνι-Βενιζέλου. Τα Δωδεκάνησα παραχωρούνται στην Ελλάδα, εκτός της Ρόδου, η οποία αργότερα με δημοψήφισμα των κατοίκων της θα μπορούσε να γίνει Ελληνική.
1920:Στις 22 Ιουλίου η Ιταλία καταγγέλλει την πιο πάνω συμφωνία «ως μη ικανοποιούσα τα συμφέροντά της». Στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών. Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας και αυτή υπέρ της Ελλάδας όλων των δικαιωμάτων και τίτλων στα κατεχόμενα νησιά καθώς και στις νησίδες που εξαρτώνται από αυτά. Η Συνθήκη δεν θα τεθεί τελικά σε ισχύ, εξαιτίας των αποτυχιών της Ελλάδας στο Μικρασιατικό Μέτωπο και της ήττας του Βενιζέλου.
1921: Νέα Ενωτικά Δημοψηφίσματα των Δωδεκανησίων θα επιδοθούν στους Ιταλούς, όπως εκείνο της 29ης Αυγούστου, που επιδόθηκε στον Ιταλό Γενικό Διοικητή Δωδ/σου De Bosdari από τους Κώους κι εξέφραζε τον «ακλόνητον, ενιαίον και αδιάσειστον πόθον της αμέσου Εθνικής Αποκαταστάσεως».
1923: Στις 24 Ιουλίου υπογράφεται η Συνθήκη της Λωζάνης, που καθιστά τα Δωδεκάνησα «Κτήση» (Possedimento) της Ιταλικής Επικράτειας. Νέα σκληρότερη περίοδος αρχίζει για τα ιταλοκρατούμενα «Νησιά του Αιγαίου».
1924: Εξαντλητική φορολογία επιβάλλεται προς τους Δωδεκανησίους, οι οποίοι υποχρεώνονται να αποκτήσουν μια ιδιάζουσα ιταλική υπηκοότητα. Σειρά φασιστικών νόμων καθιερώνει νέα διοικητική, δικαστική και δημοσιονομική πολιτική, με άμεσο αποτέλεσμα την οικονομική συντριβή των κατοίκων. Αρχίζουν οι επεμβάσεις στη θρησκεία. Στις 8 Οκτωβρίου ξεσπά το «Αυτοκέφαλο» ζήτημα της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου. Οι Ιταλοί επιχειρούν να αποσπάσουν τις Μητροπόλεις από την επί αιώνες άμεση δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, να καταστήσουν δήθεν την Δωδεκανησιακή Εκκλησία αυτοκέφαλη με Αρχιεπίσκοπο τον Μητροπολίτη Ρόδου, για να μπορέσουν να εξασθενήσουν την Ορθοδοξία ως παράγοντα διατήρησης του θρησκευτικού και πατριωτικού φρονήματος των κατοίκων.
1926: Την 1η Ιανουαρίου αρχίζει και η επέμβαση στην παιδεία, με την έκδοση του περί «Σχολών» Κυβερνητικού Διατάγματος (Ordinamento Scolastico).
1929:Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Φώτιος Β΄ ζήτησε στις 31 Οκτωβρίου να ερωτηθούν οι Δωδεκανήσιοι με δημοψήφισμα αν θέλουν ή απορρίπτουν το αυτοκέφαλο. Αυτό, βέβαια, θα σήμαινε σίγουρη απόρριψή του, κάτι που εξόργισε ακόμη περισσότερο τους Ιταλούς. Η Εκκλησία της Δωδεκανήσου θα υποστεί απηνή διωγμό.
1932:Στις 4 Ιανουαρίου υπογράφεται Ιταλοτουρκική Συνθήκη καθορισμού της αιγιαλίτιδας ζώνης μεταξύ Καστελόριζου και Τουρκικών ακτών. Στις 28 Δεκεμβρίου Ιταλο-Τουρκικό Πρωτόκολλο ρυθμίζει και τα απομείναντα τμήματα των Ιταλοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων, με αναμφισβήτητο μεταξύ των δύο κρατών τρόπο.
1935:Η εθνικοθρησκευτική εξέγερση στην Κάλυμνο, εξαιτίας του αυτοκέφαλου βρίσκεται σε έξαρση. Στις 7 Απριλίου ξεσπά στο νησί ο πετροπόλεμος κατά των Ιταλών. Σκοτώνεται το βοσκαρούδι Μανώλης Καζώνης με πυροβολισμό στο μέτωπο. Το Αυτοκέφαλο Εκκλησιαστικό Πολίτευμα στα Δωδεκάνησα δεν θα περάσει!
1938:Ο φανατικός φασίστας διαβόητος Κυβερνήτης των Δωδεκανήσων De Vecchi κλείνει τα ελληνικά σχολεία στις 29 Νοεμβρίου. Επισημοποιείται η ιταλική ως γλώσσα των Δωδεκανησίων, οι οποίοι όμως αντιστέκονται σθεναρά.
1940:Στις 15 Αυγούστου βυθίζεται το αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Τήνου ελληνικό καταδρομικό «Έλλη» από τορπίλη του ιταλικού υποβρυχίου «Delfino», που έστειλε από τη Λέρο ο De Vecchi. Στις 28 Οκτωβρίου κηρύσσεται ο πόλεμος της Ιταλίας κατά της Ελλάδας. Την 1η Νοεμβρίου πέφτει νεκρός στην Πίνδο ο πρώτος Έλληνας Αξιωματικός από τη Χάλκη της Δωδεκανήσου Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος. Στις 5 Δεκεμβρίου παραιτείται ο De Vecchi και φεύγει από τα Δωδεκάνησα οργισμένος, επειδή δεν του έστειλαν στρατό να κτυπήσει τους Έλληνες.
1941: Περίπου 1600 Δωδεκανήσιοι εθελοντές, που βρέθηκαν στην Ελλάδα, συγκρότησαν το «Σύνταγμα Δωδεκανησίων» και αντιμετώπισαν τις γερμανικές επιθέσεις τον Μάρτιο-Απρίλιο, ενταγμένοι στο Τμήμα Στρατιάς Κεντρικής Μακεδονίας.
1942:Τορπιλισμός στις 24 Σεπτεμβρίου του ιταλικού ατμόπλοιου "Fiume" από το ελληνικό υποβρύχιο «Νηρεύς» κοντά στη Σύμη. Χάθηκαν πολλοί Δωδεκανήσιοι.
1943: Στις 25 Ιουλίου καθαιρείται ο Μουσολίνι. Πρωθυπουργός στην Ιταλία ο Στρατάρχης Badoglio.Στις 3 Σεπτεμβρίου γίνεται η ανακωχή των Ιταλών. Οι Γερμανοί παίρνουν στα χέρια τους τις εξουσίες επιβαλλόμενοι στους Ιταλούς της Ρόδου. Στις 26 Σεπτεμβρίου βυθίζεται στη Λέρο από τους Γερμανούς το Αντιτορπιλικό μας «Β. Όλγα» με 71 νεκρούς, μεταξύ των οποίων και ο Κυβερνήτης του Πλωτάρχης Γ. Μπλέσσας. Τον ίδιο μήνα κάνει απόβαση Αγγλική Δύναμη στην Κω και στην Κάλυμνο. Στις 3 Οκτωβρίου γίνεται η Γερμανική απόβαση και κατάληψη της Κω. Θάνατος 9 κατοίκων της Καρδάμενας από τους βομβαρδισμούς. Στις 5 Οκτωβρίου οι Γερμανοί κατέλαβαν την Κάλυμνο. Την ίδια μέρα στην Κω θα εκτελέσουν 106(;) περίπου Ιταλούς αξιωματικούς που αντιστάθηκαν εναντίον τους. Στις 22 Οκτωβρίου προσκρούει σε νάρκη έξω από το Βαθύ της Καλύμνου το Αντιτορπιλικό μας «Αδρίας» με 22 νεκρούς. Λαβωμένο θανάσιμα, αλλά ορμητικό, χωρίς το πρωραίο τμήμα του, συνεχίζει τον πλουν ως την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, έχοντας διανύσει 750 μίλια! Στις 16 Νοεμβρίου, μετά από συνεχείς βομβαρδισμούς που κράτησαν 40 μέρες, καταλαμβάνεται από τους Γερμανούς η Λέρος (ναυτική δύναμη των Ιταλών). Στις 18 Δεκεμβρίου απαγχονίζεται στην Κω ο βοσκός Ηλίας Καπίρης και στην Αντιμάχεια ο αγρότης Γιώργος Ζουμπουλίκος. Οργανώνονται τα πρώτα δίκτυα πληροφοριών και συνδέσμου με το Συμμαχικό Κλιμάκιο της Αλικαρνασσού.
1944: ΄Ενταξη Δωδεκανησίων εθελοντών πολεμιστών στις Ελληνικές ΄Ενοπλες Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής. Τον Ιανουάριο οργανώνονται τα δεύτερα δίκτυα πληροφοριών και συνεργασίας με περιπόλους του Ιερού Λόχου. Στις 14 Φεβρουαρίου πραγματοποιείται από τον Ιερό Λόχο και τις Βρετανικές Raiding Forces καταδρομική επιχείρηση στο Καστελόριζο. Η ίδια επιχείρηση επαναλαμβάνεται στις 24 Ιουνίου και στην Κάρπαθο. Στις 10-14 Ιουλίου καταδρομή του Ιερού Λόχου απελευθερώνει τη Σύμη. Νεκροί οι Ιερολοχίτες Ανθυπολοχαγοί Γεώργιος Μενεκίδης και Ευστράτιος Τσόπελας. Στις 20-23 Ιουλίου συλλαμβάνονται από τους Γερμανούς οι Εβραίοι της Ρόδου και της Κω, μεταφέρονται και εξοντώνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στις 24 Ιουλίου πέφτουν νεκροί στην Κάρπαθο οι Ιερολοχίτες δεκανείς Κωνσταντίνος Ψίλης και Στέργιος Μανώλας. Στις 7 Σεπτεμβρίου γίνεται με επιτυχία νυκτερινή επίθεση των Ιερολοχιτών στις Γερμανικές εγκαταστάσεις ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας στο Θυμιανό της Κεφάλου Κω. Τον Οκτώβριο ανοίγουν και πάλι τα Ελληνικά Σχολεία. Στις 28 Οκτωβρίου πέφτουν νεκροί στην Τήλο οι Ιερολοχίτες Βασίλειος Σκρέκας, λοχίας και Νικόλαος Πολυκανδριώτης, δεκανέας. Την 1η Νοεμβρίου ο Λοχαγός του Ελληνικού Στρατού Διογένης Φανουράκης από τη Χάλκη, βρήκε τραγικό θάνατο σε μια επιχείρηση κατά των Γερμανών στη γενέτειρά του.
1945:Κινήσεις Γερμανών κατασκόπων από την Κω προς την Τουρκία. Καταδρομή - Απελευθέρωση της Νισύρου από Ιερολοχίτες στις 12 Φεβρουαρίου. Πέφτει νεκρός ο Ιερολοχίτης Υπολοχαγός Ευάγγελος Χατζηευαγγέλου. Καταδρομή-Απελευθέρωση της Τήλου από τον Ιερό Λόχο στις 25-26 Φεβρουαρίου. Στις 25 Μαρτίου γίνεται καταδρομή στη Χάλκη από τους Ιερολοχίτες. Βομβαρδισμός στην πόλη της Κω από σμήνος Συμμαχικών Αεροσκαφών προκαλεί το θάνατο 22 πολιτών στις 27 Μαρτίου. Στις 16 Απριλίου απαγχονίζονται από τους Γερμανούς στην Κω τρεις πατριώτες:ο Θεόκριτος Κώστογλου, η Ανεζούλα Πατάκου-Τρουμούχη και η Σταματία Περή. Στις 8 Μαΐου υπογράφεται στη Σύμη το Πρωτόκολλο της χωρίς όρους παράδοσης της Δωδεκανήσου από τους Γερμανούς στους Συμμάχους. Την 9η Μαΐου αρχίζει για όλα τα Δωδεκάνησα η Αγγλική Στρατιωτική Κατοχή.
1946: Τον Ιανουάριο συγκροτείται στα νησιά το Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης (Ε.Μ.Π.Α), για την αντιμετώπιση των αγγλικών επιδιώξεων αυτονόμησής τους κάτω από το Βρετανικό Στέμμα. Γίνονται συλλήψεις και εκτοπίσεις Δωδεκανησίων από τους Άγγλους. Στις 27 Ιουνίου οι Υπουργοί Εξωτερικών των Μεγάλων Δυνάμεων αποφασίζουν στο Παρίσι την παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.
1947: Στις 10 Φεβρουαρίου στη διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι εγκρίνεται η απόφαση των Υπουργών των Μεγάλων Δυνάμεων για την παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Στις 31 Μαρτίου οι Άγγλοι παραδίδουν τη διοίκηση των Δωδεκανήσων στις Ελληνικές Στρατιωτικές Αρχές. Η Ελληνική Γαλανόλευκη Σημαία κυματίζει περήφανα πια στους ιστούς των δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων των νησιών.
1948: Στις 9 Ιανουαρίου δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ο Νόμος «Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα». Την 7η Μαρτίου γίνεται στη Ρόδο ο επίσημος , πανηγυρικός εορτασμός της ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ της Δωδεκανήσου με τη Μητέρα Ελλάδα.
Του κ. Βασίλη Σ. Χατζηβασιλείου, Δικηγόρου-Ιστορικού.