Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Ραγδαίες εξελίξεις εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου

geneveΕίναι όντως ραγδαίες και απροσδόκητες οι εξελίξεις όσον αφορά τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.
Σχεδόν μια εβδομάδα μας χωρίζει από την έναρξη των εργασιών της και ήδη από τώρα άρχισαν να αποχωρούν και να δηλώνουν επίσημα, (κατόπιν Συνοδικών αποφάσεων), ότι δεν θα συμμετάσχουν στην προσεχή Σύνοδο η Εκκλησία της Βουλγαρίας, της Γεωργίας, της Αντιοχείας και της Σερβίας.
Η Εκκλησία της Ρωσίας προβληματίζεται αν θα πρέπει να συμμετάσχει και δεν αποκλείεται τελικά και αυτή να αποχωρήσει.
Οπότε αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του την αρχή της ομοφωνίας, που ισχύει σύμφωνα με τον Κανονισμό λειτουργίας της Συνόδου, αρκεί η μη συμμετοχή και μιας μόνον τοπικής Εκκλησίας, για να τινάξει κυριολεκτικά την προσεχή Σύνοδο στον αέρα.
Πόσο μάλλον αυτό ισχύει όταν τελικά δεν θα συμμετάσχουν δύο, η και περισσότερες Εκκλησίες! Τα πράγματα δείχνουν πλέον ξεκάθαρα, ότι η Σύνοδος αυτή είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά, προκειμένου να δώσουμε στον πιστό λαό του Θεού μια γενική και συνοπτική εικόνα των μέχρι τώρα εξελίξεων και να καταλήξουμε κατόπιν σε ορισμένα συμπεράσματα.

Μετά την κοινοποίηση, (γύρω στα τέλη Ιανουαρίου ε. ε.), των έξι προσυνοδικών κειμένων, που θα αποτελέσουν την θεματολογία της μελλούσης Συνόδου, στον κλήρο και τον πιστό λαό του Θεού, άρχισε η εις βάθος μελέτη των εν λόγω κειμένων από όλες τις τοπικές Εκκλησίες.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι τα κείμενα αυτά είχαν πάρει την τελική τους μορφή, ήδη από τον περασμένο Οκτώβριο κατά την Ε΄ Προσυνοδική Διάσκεψη.
Και ενώ θα έπρεπε από τότε ακόμη να κοινοποιηθούν για να δοθεί όσο το δυνατόν περισσότερος χρόνος για την μελέτη τους, ωστόσο οι διοργανωτές της μελλούσης Συνόδου δεν τα κοινοποιούσαν.
Μετά λοιπόν την κοινοποίησή τους άρχισαν να έρχονται στο φως της δημοσιότητας οι πρώτες κριτικές μελέτες. Προοδευτικά οι μελέτες άρχισαν να πληθαίνουν και να παίρνουν την μορφή καταιγίδας.
Άρχισε να ασκείται μια σφοδρή και δριμεία κριτική στα εν λόγω κείμενα από επισκόπους, καθηγητές Θεολογικών Σχολών, κληρικούς και λαϊκούς.
Καθοριστικό ρόλο στην περαιτέρω εξέλιξη των γεγονότων έπαιξε η διοργάνωση Θεολογικής - Επιστημονικής Ημερίδος στον Πειραιά στις 23 Μαρτίου ε ε. με θέμα: «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ: Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες».
Στην εν λόγω πολύ σημαντική αυτή Ημερίδα αναπτύχθηκαν πολύ διεξοδικά, οι σημαντικότερες παράμετροι αυτής της Συνόδου, διαπιστώθηκαν δογματικά λάθη στα κείμενα και επισημάνθηκαν σοβαρότατα κενά τόσο ως προς τον τρόπο οργανώσεως της Συνόδου, όσο και ως προς την θεματολογία της.
Η Ημερίδα είχε πανορθόδοξη απήχηση, έγινε γνωστή και στα άλλα πατριαρχεία και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, οι δε εισηγήσεις των ομιλητών και τα πορίσματα δημοσιεύθηκαν στα ΜΜΕ.
Από την μελέτη των ανακοινωθέντων εισηγήσεων και πορισμάτων της Ημερίδος προέκυψε έντονος προβληματισμός σε πανορθόδοξο επίπεδο. Το αποτέλεσμα ήταν ορισμένες τοπικές Εκκλησίες να αλλάξουν ριζικά στάση απέναντι στα προσυνοδικά κείμενα.
Η Ιεραρχία της Βουλγαρικής Εκκλησίας με συνοδική απόφασή της, (τον Απρίλιο ε. ε.), ζήτησε να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές σε ένα από τα προς συζήτησιν κείμενα με τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπό χριστιανικό κόσμον».
Λίγο αργότερα (στις 1 Ιουνίου ε.ε.) μετά από νεώτερη Συνοδική απόφασή της δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στη Σύνοδο.
Στις 25 Μαΐου ε.ε. η Εκκλησία της Γεωργίας με συνοδική απόφασή της αποφάνθηκε ότι στα προσυνοδικά κείμενα με τίτλο: «Το Μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού» και «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω συγχρόνω κόσμω» πρέπει να ενσωματωθούν σημαντικές τροπολογίες, ενώ το κείμενο με τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπό χριστιανικό κόσμο» πρέπει να δεχθεί ουσιαστικές επεξεργασίες.
Σε περίπτωση που οι προτεινόμενες τροπολογίες δεν θα ληφθούν υπόψη και δεν θα ενσωματωθούν στο κείμενο, η Εκκλησία της Γεωργίας δεν θα το υπογράψει.
Μετά από νεώτερη Συνοδική απόφασή της (10.6.2016) δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στη Σύνοδο.
Η Εκκλησία της Αντιοχείας δεν υπέγραψε τον Κανονισμό Οργανώσεως και Λειτουργίας της Συνόδου, ο οποίος καταρτίσθηκε τον Ιανουάριο ε. ε. στο Σαμπεζύ στη Σύναξη των Ορθοδόξων Προκαθημένων.
Ανεπίλυτες παραμένουν οι διαφωνίες μεταξύ των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Ιεροσολύμων στο θέμα της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Κατάρ και η έξ’ αυτού διακοπή ευχαριστιακής κοινωνίας μεταξύ αυτών, κάτι το οποίο αποτελεί ουσιαστικό κώλυμα για την συμμετοχή της Εκκλησίας της Αντιοχείας στη Σύνοδο.
Και η Εκκλησία αυτή μετά από νεώτερη Συνοδική απόφασή της ανακοίνωσε ότι τελικά δεν θα συμμετάσχει στη Σύνοδο της Κρήτης.
Η Εκκλησία της Σερβίας επισημαίνει ελλείψεις στο σχέδιο του Κανονισμού της Συνόδου. Επίσης εκφράζει τη γνώμη ότι τα σχέδια των συνοδικών κειμένων «χρήζουν τροποποιήσεως και διευκρινήσεως προκειμένου να ανταποκριθούν στις επιταγές της ζωής και της αποστολής της Εκκλησίας».
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα κείμενα «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω συγχρόνω κόσμω» και «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον». Τελικά μετά από νεώτερη απόφασή της, (στις 9 Ιουνίου ε. ε.), ανακοίνωσε ότι δεν θα λάβει μέρος στην Σύνοδο της Κρήτης.
Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους τον περασμένο Μάιο, απέστειλε Επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπου τονίζει ότι κάποια σημεία στα προσυνοδικά κείμενα έχουν ανάγκη αποσαφηνίσεως, ώστε να διατυπώνεται σαφέστερα η διαχρονική παράδοση των Αγίων Πατέρων και η συνοδική παρακαταθήκη της Εκκλησίας.
Θύελλα αντιδράσεων παρατηρήθηκε σε πολλές Σκήτες, κελιώτες και ερημίτες Πατέρες, οι οποίοι με επικεφαλής τον π. Σάββα Λαυριώτη δήλωσαν απερίφραστα ότι σε περίπτωση που η μέλλουσα Σύνοδος αποδειχθεί ψευδοσύνοδος, θα διακόψουν το μνημόσυνο του Πατριάρχου και όλων όσων υπογράψουν στην Σύνοδο.

Εν τω μεταξύ στην Ουκρανική Εκκλησία ένας επίσκοπος, ο επίσκοπος Μπαντσέν κ. Λογγίνος και πολλοί κληρικοί της Ουκρανίας διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με τον πατριάρχη Ρωσίας Κύριλλο.
Επίσης παρόμοια διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας είχαμε και στην Μολδαβία από πολλούς κληρικούς και λαϊκούς.
Ο πιστός λαός του Θεού με την καθοδήγηση ομολογητών κληρικών και μοναχών λειτούργησε για μια ακόμα φορά ως ο πραγματικός φύλακας της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεώς μας.
Όσο υπάρχει αυτή η αγιοπνευματική λειτουργία στο εκκλησιαστικό σώμα, (και θα υπάρχει πάντα), μας δίνει τη βεβαιότητα πως όποια και αν είναι η έκβαση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, αυτός θα είναι ο τελικός κριτής των αποφάσεών της. Εάν αυτές θα είναι απόλυτα σύμφωνες με την αγιοπνευματική και αγιοπατερική παράδοση της Εκκλησίας μας, θα τις επικυρώσει και θα τις εφαρμόσει.
Αν είναι αντίθετες και υπηρετούν τον οικουμενισμό, και απονείμουν εκκλησιαστικότητα στην κακοδοξία, αναγνωρίζοντας υποστατό βάπτισμα και ευχαριστία, για να επέλθει ως ώριμος καρπός η «διακοινωνία», θα τις απορρίψει και θα κηρύξει την Σύνοδο ως «ληστρική», όπως έπραξε στο παρελθόν!
Το συμπέρασμα από όλα όσα ελέχθησαν είναι, ότι το όραμα και ο διακαής πόθος των οικουμενιστών για την πραγματοποίησή της Αγίας και Μεγάλης Σύνοδου κατέληξε, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, σε δραματική αποτυχία.
Τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν πλέον ξεκάθαρα, ότι ο Θεός δεν ευλόγησε τις προσπάθειές τους, παρά το γεγονός, ότι ήταν και μακροχρόνιες, και εργώδεις, και συντονισμένες!
Και δεν ευλόγησε ο Θεός, όχι διότι θέλησε να καταργήσει τον Συνοδικό Θεσμό στην Εκκλησία Του, που λειτούργησε επί αιώνες στην εποχή της βυζαντινής περιόδου, ούτε πάλι διότι δεν είναι αναγκαία η σύγκληση μιας νέας Οικουμενικής Συνόδου, που θα ανανέωνε την καταδίκη του αμετανόητου Παπισμού και του Προτεσταντισμού και θα καταδίκαζε επί πλέον όλες τις νεοφανείς αιρέσεις.
Αλλά διότι, οι προσπάθειες των οικουμενιστών οικοδομήθηκαν πάνω σε σαθρά οικουμενιστικά θεμέλια.
Διαποτίστηκαν έντονα από την αιρετική ιδεολογία και πρακτική του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού.
Στηρίχθηκαν σε σχέδια και καινοτομίες ξένες προς την Ορθόδοξη Παράδοση και τους ιερούς Κανόνες.
Είχε απόλυτο δίκαιο ο Όσιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, όταν έλεγε προφητικά σχετικά με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο: «Η παρούσα στιγμή είναι η πλέον ακατάλληλος εις την ιστορίαν της Εκκλησίας μας».
 Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών της Ι.Μ. Πειραιώς

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλη η συμβολή του Μητροπολίτη Σεραφείμ στις εξελίξεις.

Ανώνυμος είπε...

Αν έστω αναβληθεί η Σύνοδος θα υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος να ενημερωθεί ο κόσμος γιατί τώρα τον έπιασαν στον ύπνο. Μισό αιώνα ετοίμαζαν τα κείμενα, πως θα το κάνουν να χαρακτηριστούν εκκλησίες οι αιρέσεις. Με όλο αυτό το θόρυβο ο κόσμος θα προβληματιστεί, και θα ενημερωθεί, θα διαμαρτυρηθεί στις ενορίες και θα υπάρξει πίεση από τη βάση.

Ανώνυμος είπε...

Μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις που σημειώθηκαν τις τελευταίες ημέρες σχετικά με την αποφυγή της συμμετοχής στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης ενίων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών που εκπροσωπούν συνολικά μεγάλο τμήμα του Ορθοδόξου ποιμνίου παγκοσμίως (ειδικά η Εκκλησία της Ρωσίας), καθίσταται φανερό ότι η εγγενώς προβληματική αυτή "σύνοδος", που εμπεριέχει τα σπέρματα της αυτοδιαλύσεως και αυτοακυρώσεώς της, θα πρέπει να ματαιωθεί πάραυτα.
Πρόκειται για μία "παρωδία συνόδου", όχι μόνο λόγω της προβληματικότητας των προσυνοδικών κειμένων και της κραυγαλέας αντικανονικότητός της, την οποία με σοφιστείες επιχειρούν να δικαιολογήσουν κάποιοι φιλοπατριαρχικοί κάλαμοι, αλλά και λόγω των προσφάτων εξελίξεων που σχετίζονται με την επιλογή της μη συμμετοχής στις εργασίες της ικανού αριθμού τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και η οποία αποτελεί βάσιμο λόγο ακυρώσεως της διεξαγωγής της καθώς και ελλείψεως εγκυρότητος των τυχόν υπ αυτής ληφθησομένων αποφάσεων.
Καλούνται όσοι κορυφαίοι εκκλησιαστικοί παράγοντες, Φαναριώτες ως επί το πλείστον, εμμένουν στη σύγκλησή της, αγνοώντας τις τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις, να αναλογισθούν τις ευθύνες τους το ταχύτερο δυνατό και να ανακρούσουν πρύμνα. Το αυτό ισχύει και για τις ηγεσίες κάποιων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών που με τις τελευταίες ατυχείς παρεμβάσεις τους υπέρ της συγκλήσεως της συνόδου συνετέλεσαν στη μεγέθυνση του προβλήματος.
Αποτελεί έγκλημα να ξοδευθούν τόσα χρήματα, (δεν επιτρέπεται να αγνοούμε και αυτήν την παράμετρο του όλου θέματος), για τη σύγκληση και διεξαγωγή μίας τόσο μα τόσο προβληματικής, μειωτικής του κύρους της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, σφόδρα αντικανονικής, διχαστικής του Ορθοδόξου κόσμου, μειοδοτικής από πλευράς Ορθοδόξου Πίστεως και καταλυτικής από πλευράς του Ορθοδόξου Ήθους "συνόδου"!
Λ.Ν.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με τον κ. Λ.Ν. πρόκειται από την αρχή για μια παρωδία Συνόδου, για πολλούς λόγους που έχουν αναλυθεί αρκετά.
Υπάρχουν και κάποιες άλλες θέσεις, ότι θα ήταν καλύτερα να γίνει ώστε να ξεκαθαρίσει η κατάσταση να ξέρουμε που βαδίζουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε κτλ.. και να μην επαναπαυτούμε θεωρώντας ως νίκη την ματαίωση ενώ ουσιαστικά ο οικουμενισμός θα συνεχίσει ακάθεκτος να διαβρώνει ότι ορθόδοξο στοιχείο έχει απομείνει.
Υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, [επειδή το θέμα της Συνόδου (όπως είναι φυσικό) έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, και κατά κάποιο τρόπο ενσωματώθηκαν εκεί πολλά πράγματα (μέσα στη συνείδησή μας)], να θεωρηθεί ότι απλά και μόνο η αναβολή ή η ματαίωση είναι μια νίκη "που εξασφαλίζει την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας".
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα και πολύπλοκα. Το ξέρουμε όλοι. Ο οικουμενισμός έχει απλωθεί σε πολλά πεδία έχει ήδη αλλοιώσει το ορθόδοξο φρόνημα ώστε να γίνονται δυσδιάκριτες διάφορες καταστάσεις, έχει επιφέρει καθώς διαπλέκεται έντονα με την πολιτική ορθότητα, την αντίληψη ότι υπάρχουν "θεολογικές απόψεις" εξ΄ου και "Δογματική Ρωμανίδη", "Δογματική Ζηζιούλα".. O Κύριος είναι "ο Αυτός, χθες σήμερα και εις τους αιώνας"..
Στους Πατέρες υπήρξαν αναλύσεις που έδιναν βαρύτητα περισσότερο ή λιγότερο σε κάποια θέματα, όχι όμως με την έννοια ότι υποτιμούσαν κάτι σε σχέση με κάτι άλλο, αλλά καθένας ανάλογα με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος σε κάποια πράγματα περισσότερο, και όλοι "εν τω Αυτώ Πνεύματι".
Ο Άγιος Συμεών ο μεγάλος αυτός άγιος ανέλυσε περισσότερο θέματα αγιασμού, απόκτησης Αγίου Πνεύματος, νήψης κτλ.., άλλοι Πατέρες έδωσαν το βάρος της θεολογίας τους σε δογματικά θέματα όπως οι μεγάλοι Θεολόγοι Πατέρες, ο Άγιος Μάξιμος, ο Άγιος Γ.Παλαμάς, άλλοι και σε εκκλησιαστικά όπως ο Άγιος Ι.Χρυσόστομος ο Άγιος Νικόδημος, άλλοι περισσότερο σε ασκητικά όπως ο Άγιος Ισαάκ Σύρος, άλλοι σε ανάλυση της ανθρώπινης πτωτικής κατάστασης και των παθών όπως ο Α.Ιωάννης ο Σιναϊτης. Όλοι όμως εν τω Αυτώ Πνεύματι.

Ανώνυμος είπε...

Συνέχεια

Σήμερα ακούμε "απόψεις". Και για το πρωτείο και για την σχέση με τον "λοιπόν χριστιανικόν κόσμον" και το χειρότερο, για πράγματα που δεν αγγίζονται, όπως τα Δόγματα της Αγίας Τριάδας, και της Άκτιστης Θείας Χάρης. Το πρώτο που θα έπρεπε να αναδεικνύεται είναι αυτό.
Πως μπορείς να χαρακτηρίσεις χριστιανική μια αίρεση που θεωρεί κτιστή την Θεία Χάρη, αποκόβει τον Θεό από τον κόσμο, τον κάνει ξένο απέναντί μας;
O Θεός ενώνεται με το πλάσμα Του ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ μέσω της Άκτιστης Θείας Χάρης. Είναι μια ένωση πραγματική, όπως πραγματική είναι και η μετουσίωση του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Αυτή η ένωση μέσω της Άκτιστης Θείας Χάρης, του Άκτιστου Φωτός που φάνηκε ορατά κατά την Μεταμόρφωση του Κυρίου, είναι η κατά Χάριν θέωση.
Όταν λοιπόν όλο αυτό ακυρώνεται, πως μπορεί να χαρακτηριστεί; Μόνο δαιμονικό. Η αίρεση είναι χειρότερη από άλλες καταστάσεις που είναι προφανείς όπως αθεϊα, απιστία, ή άλλη θρησκεία, ακριβώς γιατί έχει χριστιανικό μανδύα. Ο ρόλος των εκκλησιαστικών προσώπων θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη και στηλίτευση, ειδικά σε αυτή την εποχή της συγκρητιστικής Βαβέλ, και όχι η συγκάλυψη και η προώθηση χάριν κοσμικών σκοπιμοτήτων ή έστω κοσμικής θεωρούμενης "ωφέλειας" της Εκκλησίας. Να διατηρηθεί υποτίθεται γεωγραφικά ένα Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη ή να λειτουργήσουν κάποιοι κλειστοί Ναοί στην Τουρκία όπως της Παναγίας Σουμελά, σε βάρος όμως της καθαρότητας των δογμάτων της αλήθειας και της Σωτηρίας μας εν τέλει. Το θέλει αυτό ο Θεός; Κάπως έτσι σκεφτόταν και λίγο πριν την Άλωση και είναι γνωστή η κατάληξη.
Να καταλήξω όμως πάνω σε αυτό που είπα στην αρχή, ότι παρά όλους αυτούς τους κινδύνους που θα είχε μια πιθανή αναβολή ή ματαίωση (δηλ. να θεωρηθεί νίκη της Ορθοδοξίας, να επαναπαυθούμε, και ο οικουμενισμός και οι αιρετικές διδασκαλίες εντός και εκτός, να αυξάνονται), θεωρώ ότι θα είναι σε πρώτη φάση πολύ θετικό, και "για να τους κοπεί η φόρα" και με την ελπίδα ότι θα υπάρξει ο απαραίτητος χρόνος να αφυπνιστούν αυτοί τουλάχιστον που είναι καλοπροαίρετοι. Έτσι ώστε να καταργηθούν στην πράξη πλέον όλα αυτά.
Και να δοθεί το έναυσμα παράλληλα με τις εμπεριστατωμένες ενστάσεις και τα κείμενα τα σχετικά με τη Σύνοδο, καθηγητών θεολόγων επισκόπων και μοναχών, να μελετηθούν επακριβώς τα Δόγματα της Πίστης μας, ώστε να θωρακιστούμε απέναντι στην λαίλαπα του οικουμενισμού και της νέας εποχής που έχει ήδη έρθει αλλά θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο στο μέλλον.