Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

Ιστορίες της χόβολης


Αφιερωμένο στις γυναίκες που με ένα κολοκυθάκι, τρία σέσκουλα, δυο πατάτες κι ένα κρεμμύδι ανάστησαν ανθρώπους, έφτιαξαν πολύτιμες αναμνήσεις ζεστασιάς και αγάπης.
15
16
17
18
19
20
22
23
24
25
26
27
28
29
33
34
35
38
40
41
Πηγή: Φωτογραφίες Μνήμες Παράδοσης
Ετικέτες

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτοί ήταν οι καθημερινοί τους χώροι Είχαν όμως καί ένα χώρο καλό που δέν πάταγε κανείς Άνοιγε σέ ελάχιστες και εξαιρετικές περιπτώσεις μέ ιερότητα ως να ήταν τά άγια των αγίων Εγώ το πρόλαβα αυτό Μπόλικα παιδιά κοιμόμασταν και διαβάζαμε σέ ένα μικρό δωμάτιο ,αλλά τό καλύτερο και μεγαλύτερο δωμάτιο ήταν κλειστό Και΄όμως , μέ πόση νοσταλγία θυμόμαστε την θαλπωρή αυτών των σπιτιών ακόμα καί των πιό φτωχικών Σέ τέτοια σπίτια μεγαλώσαμε καί μάθαμε γράμματα Σέ τί μας ωφελούν άραγε τά σημερινά μέ τά γυαλιστερά πατώματα !Όσο πολυτελέστερα είναι τόσο πιο αφιλόξενα γίνονται

3 Νοεμβρίου 2016 στις 12:26 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ναι ναι μπράβο! Δεν θυμάμαι, δεν έζησα, έχω όμως "μνήμες" από διηγήσεις και από μια γλυκιά προγιαγιά, θυμάμαι το ξεχωριστό καμαράκι κάτω στην αυλή με τον αργαλειό της, μου' μειναν κάτι κιλίμια και άλλα υφαντά που τα στρώνω με ευλάβεια..γιατί κανείς δεν τα ήθελε!!! Ευχαρίστως "ξαναγυρνώ" στο τότε, στο "πιο γλυκό ψωμί".

3 Νοεμβρίου 2016 στις 8:34 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)