Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ


Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.


ταν κινδυνεύῃ πστις, ρθοδοξα, πρτη πνευματικ προτεραιτητα εναι περσπισ της, γνας συμπαρσταση πρς σους γωνζονται, μχρι θαντου κα αματος προθυμα. λα τ λλα πνευματικ καθκοντα πονται. σοι πρττουν κα συμβουλεουν τ ντθετα, πλς συγκαλπτουν μ προφσεις τν προθυμα κα δειλα τους, κα γνονται διδσκαλοι κα καθηγητς τς πραξας κα τς ποκρισας.
  
στση το γου ντωνου ναντι τν αρετικν, πρτυπο μμησης γι λους σήμερα.
Ατ πο πιθυμομε τρα ν κνουμε δ εναι ν παρουσισουμε πς ντιμετπισε γιος ντνιος τν αρεση το ρεου, ποα πειλοσε σωτερικ τν κκλησα, χουσα τν ποστριξη ατοκρατρων, γεμνων, πατριαρχν κα πισκπων, πως συμβανει κα σμερα μ τς παναιρσεις το Παπισμο κα το Οκουμενισμο, πο εναι πολ πι πικνδυνες, γιατ ναιρον τ σνολο τν δογμτων τς πστεως κα μεταβλουν τν θεϊκ διδασκαλα το Εαγγελου σ συνθη νθρπινη διδασκαλα, ποσρουν τν Θενθρωπο Χριστ, τος γους κα τος Πατρας, κα γκαθιστον τν λθητο ππα τς Ρμης κα τν πανσπερμα τν αρσεων το Παγκοσμου Συμβουλου τν δθεν κκλησιν. παρουσαση ατ εναι πολ διδακτικ κα γι σους καμνονται πς δν βλπουν τν κνδυνο, γι "σοβαρος" πνευματικος πο παρασρουν φρνουν σ πολ δσκολη θση τ πνευματικ τους παιδι, πο βλπουν καλτερα μ τ μτια τν γων κα ρχζουν ν μφιβλλουν γι τν ξιοπιστα τς πνευματικς καθοδγησης. Κα σφαλς ο γιοι εναι πι ξιπιστοι π τος οποιουσδποτε Γροντες κα πνευματικος, ταν δν ργζονται γι τν αρεση κα δν γωνζονται ν τν φανερσουν κα ν τν ποδιξουν.
Μ. Αντνιος, πως μς παραδδει «Βος» του, κα στ θματα τς πστεως «πνυ θαυμαστς ν κα εσεβς». Δν εχε καμμα κοινωνα μ τος σχισματικος Μελιτιανος, γιατ γνριζε π τν ρχ τν πονηρα κα τν ποστασα τους. λλ κα μ τος Μανιχαους κα λλους αρετικος δν μλησε ποτ φιλικ, παρ μνο γι ν τος νουθετσ κα ν τος μεταβλ σ εσεβες κα ρθοδξους. Πστευε κα δδασκε τι φιλα κα συναναστροφ μαζ τους εναι βλβη κα πλεια τς ψυχς. σιχανετο κα τν αρεση τν ρειανν κα παργγελε σ λους οτε ν τος πλησιζουν οτε ν δχονται τν κακ τους πστη. ταν τν πισκφθηκαν κποτε κτι φανατικο ρειανο, φο συζτησε μαζ τους κα κατλαβε πς εναι σεβες, τος διωξε π τ ρος πο σκτευε, λγοντας τι τ λγια τους εναι χειρτερα κα π τ δηλητριο τν φιδιν.
Τ κεμενο ατ ποτελε θ λγαμε καννα, ποος λοκθαρα μς παρουσιζει, ψευδστατα κα πλανστατα, πς πρπει ν γνονται ο διλογοι μ τος αρετικος, κα πς πρπει νθρπινα κα κοινωνικ ν ρυθμζουμε τ σχση μας μαζ τους, λλ συγχρνως δεχνει πς σμερα γκρεμζονται λα τ ρια πο θεσαν ο Πατρες π τος Οκουμενιστς, ο ποοι γκαλιζουν τος αρετικος κα τος σπζονται ς εσεβες.
Φοβερ πτασία το γου ντωνου γι τος αρετικος: λογα κτνη γρω π τν γα Τρπεζα.
Εναι ντως φοβερ τ ραμα πο εδε γιος ντνιος σχετικ μ τν παρουσα αρετικν μσα σ ρθδοξους ναος. Τ ραμα ατ ατιολογε, ξηγε παραστατικ γι ποι λγο ο γιοι Πατρες παγορεουν μ συνοδικος καννες τν εσοδο αρετικν σ καθαγιασμνους χρους, τν συμμετοχ τους σ κολουθες κα λειτουργες, τς συμπροσευχς κα τ συλλετουργα. Ο αρετικο μ δεχμενοι τν διδασκαλα τς κκλησας, τν ποστλων κα τν γων, πηρεζονται π τος δαμονες κα τν πατρα τους τν διβολο, στν προβολ πλανεμνων πψεων.
Συγκλονσθηκε λοιπν, κα τρμαξε γιος ντνιος, ταν πτρεψε Θες ν δ στ ραμ του τος ρειανος ν περικυκλνουν τ γιο Θυσιαστριο ς μονοι (= μουλρια), ν τ λακτζουν κα ν τ μιανουν. Τση ταν λπη κα στεναχρια του, στε βαλε τ κλμματα, πως πικρθηκαν κα κλαυσαν πολλο εσεβες, ταν εδαν τν αρεσιρχη ππα ν εσγεται μσα στν να το γου Γεωργου στ Φανρι, τν ποο μλιστα γιο κατργησε τ Βατικαν, κα ν τν μολν. Εμαστε ββαιοι πς, ν διαβσουν κα μθουν ατ τ ραμα το γου ο πατριρχες, ο ρχιεπσκοποι κα ο πσκοποι, ν ββαια ξακολουθον ς ρθδοξοι ν σβονται κα ν κολουθον τν ζω κα τν διδασκαλα τν γων, θ διακψουν τς λειτουργικς μοιβαες φιλοξενες κα πισκψεις, τς βδομδες συμπροσευχς κα τς ποστολς ντιπροσωπειν στς θρονικς ορτς. Γιατ διαφορετικ θ συμπεριλαμβνονται κα ατο ς συνεργο στ φρικτ ραμα το Μ. ντωνου.
Τρα βλπουμε ν μολνονται ο ναο κα τ θυσιαστρια π συμπροσευχς κα συλλετουργα μ τος «λγους» αρετικος κα νισχουμε τν μλυνση κα τν παινομε, συλλακτζοντες κι μες μσα ες τ για τν γων. Μνη λπδα γι ν πανερ κκλησα τν μορφι της εναι σσταση κα συμβουλ το Μ. ντωνου: «Μνον μ μινετε αυτος μετ τν ρειανν». Μνο ν μ μιανθομε π τν κοινωνα μας μ τν Παπισμ κα Οκουμενισμ, μ τος φιλοπαπικος κα οκουμενιστς ρθοδξους. πειδ μχρι τρα δν τ πρξαμε δυναμικ κα ποφασιστικ, γι' ατ παρατενει Θες π τη τν ργ του, τν αχμαλωσα τν ρθοδξων στν παναρεση το Οκουμενισμο. Μχρι πτε πσκοποι, ερες, μοναχο κα λαϊκο θ πιτρπουμε τ λογα κτνη, τος αρετικος, ν λακτζουν κα ν μιανουν τ ερ κα τ για τς ρθοδοξίας; σο πρακτομε κα βρσκουμε διφορες προφσεις πνευματικοφανες, τ βδλυγμα τς ρημσεως θ σταται ν τπ γίῳ
Περιοδικ "Θεοδρομα", τος Θ, Τεχος 1, ανουριος - Μρτιος 2007  

Ὅλο τὸ κείμενο ἐδῶ.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τρελογιάννη, σε παρακαλώ, μπορείς να ανεβάσεις ξανά την ανάρτηση για τον Άγιο Αντώνιο, που έλεγε πως να καταφρονούμε τους δαίμονες; Ευχαριστώ.