μ. ντεβάκη
Ήταν το
καλοκαίρι τού 1966-1967. Μετά την νυχτερινή ακολουθία, όταν στην
εκκλησία [στην Ιερά Μονή Συχαστρία της Ρουμανίας] έμεινε μόνο ένας
μοναχός, που διάβαζε το Ψαλτήρι, είδα δυο μοναχούς σε πολύ μεγάλη ηλικία
να παραμένουν στην εκκλησία βυθισμένοι στην προσευχή.
Έκαιγε ένα κανδήλι στο Ιερό και ένα στην εικόνα της Θεοτόκου. Γονάτισαν
και απλώθηκαν με το πρόσωπο στο πάτωμα, προσευχόντουσαν σιωπηλά. Ήμουν
στο τελευταίο στασίδι, απαρατήρητος παραμελημένος, με το κεφάλι στα
χέρια, λέγοντας στον Θεό τον πόνο μου.
Ανάμεσα στα δάχτυλα είδα ένα φως που επήγασε από τα κεφάλια των δύο
μοναχών. Περίπου 10 εκατοστά πάνω από τα κεφάλια τους, τρεμόλαμπε, ένα
φως που αναβοέσβηνε.
Σε μια απόλυτη ησυχία τους κοίταζα και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Προσκύνησα σιγά όπως μπροστά σε ένα θαύμα.
Οι δύο μοναχοί σηκώθηκαν ταυτόχρονα, προσκύνησαν, πέρασαν από κοντά μου, σαν να με επέπληξαν και πήγαν στα κελιά τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ιερέως, π. Δημητρίου Μπεζάν, “Η χαρά της ταλαιπωρίας” που περιέχει “συγκλονιστικές μαρτυρίες από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, θαυμαστές εμπειρίες και αξιόλογες πνευματικές απαντήσεις”. Έκδοση Ορθοδόξου Κυψέλης.
Ο πιστός, ταπεινός και σκληρά δοκιμασμένος πατήρ Δημήτριος Μπεζάν από το Χιρλάου της Ρουμανίας έζησε κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, 1909-1995.
Η θεία Πρόνοια τον ενίσχυσε και αντιμετώπισε τις απάνθρωπες συνθήκες της επί 24 χρόνια ταλαιπωρίας του σε διάφορες φυλακές, για την πίστη και αγάπη του στον Χριστό, με υπομονή, καρτερία, δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό. Έζησε θαυμαστά γεγονότα, μέσα σε θλίψεις και δοκιμασίες, αλλά χαρούμενος.
Ως στρατιωτικός ιερέας στο ανατολικό μέτωπο, σε ηλικία 32 ετών, υπέφερε για 7 χρόνια ως αιχμάλωτος στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Ρωσία και Σιβηρία. Γλυτώνοντας, σαν από θαύμα, από την καταδίκη σε θάνατο, στάλθηκε στη Ρουμανία, όπου καταδικάστηκε ισόβια στις κομουνιστικές φυλακές της Ρουμανίας αλλά παρέμεινε μέχρι το 1964.
Μετά την απελευθέρωσή του διορίστηκε, με μεγάλη δυσκολία, σε μια μικρή ενορία στο χωριό Γκινδεοάνι του νομού Νεάμτζ, όπου με μεγάλο ζήλο εξυπηρετούσε τους πιστούς για πέντε περίπου χρόνια.
Η μεγάλη κοσμοσυρροή ενόχλησε τους άθεους διώκτες τω χριστιανών και τον οδήγησαν σε μια νέα δίκη όπου συνταξιοδοτήθηκε και εξορίστηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό στο πατρικό του σπίτι στο Χιρλάου το 1970.
Με τέτοιες συνθήκες έζησε για είκοσι ακόμη χρόνια μέχρι το 1990, με φόβο και ταπεινώσεις από τους φύλακες. Δεν εlχε την άδεια να λειτουργήσει σαν ιερέας, ούτε και να κινηθεί ελεύθερος.
Εγκαταλειμμένος από τους συναδέλφους του, λογοκρινόμενος και υπό παρακολούθηση από τις αρχές, ο πατήρ Δημήτριος δεν απελπίστηκε ούτε στενοχωρήθηκε, αλλά τα δέχτηκε όλα με χαρά, σαν από το χέρι του Θεού, με υπομονή και ευχαριστία, σαν άλλος μικρός Ιώβ.
Οι μοναδικοί αληθινοί του φίλοι στα χρόνια αυτά ήταν οι πιστοί από τα γύρω χωριά και λίγοι ιερείς και μοναχοί, που τον αναζητούσαν με μεγάλη διακριτικότητα, για να τον συμβουλευθούν.
Στα τελευταία του χρόνια, αν και εlχε περισσότερη ελευθερία, ο π. Δημήτριος ήταν όλο και περισσότερο άρρωστος. Την ημέρα συμβούλευε και παρηγορούσε τους προσερχομένους πιστούς, ενώ την νύχτα προσευχόταν στο φως του κανδηλιού, στο ταπεινό σπιτάκι του και χαιρόταν κατά Χριστόν.
Το βράδυ της 27 Σεπτεμβρίου του 1995 παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, τον οποίο τόσο πολύ αγάπησε και ομολόγησε με θάρρος ενώπιον των ανθρώπων.
Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεσσηνίας Κύριον κ. Χρυσόστομον
Ἱεράν Μητρόπολιν ΚΑΛΑΜΑΤΑΝ
Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ,
Ἐπιτρέψατε εἰς ἕνα γεγηρακότα ἤδη ἐν Χριστῷ Ἀδελφόν Σας, ὁ ὁποῖος μετά περισσῆς ἀγωνίας παρακολουθεῖ τά συμβαίνοντα σήμερον εἰς τήν Ἑλληνικήν Κοινωνίαν, νά ὑψώσῃ φωνήν διαμαρτυρίας καί νά διαμαρτυρηθῇ πρός Ὑμᾶς διά τήν ἐκ μέρους Ὑμῶν δημοσίως γενομένην παρερμηνείαν ἤ καί ἀλλοίωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.
Ἀπευθύνομαι πρός Ὑμᾶς δημοσίως διότι:
α) Ἡ ἰδιότης Ὑμῶν ὡς Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῶν Ἀθηνῶν καί
β) Ἡ θέσις Ὑμῶν ὡς Ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί δή καί ὡς Μητροπολίτου τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, παρέχει ὅλως ἰδιαίτερον κῦρος εἰς τά ἑκάστοτε ὑφ’ Ὑμῶν δημοσίως λεγόμενα!
Ἄλλωστε καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, καθοδηγῶν ἡμᾶς, ἐντέλλεται ταῦτα: «Τά δημοσίως λεγόμενα καί πραττόμενα δημοσίως καί νά ἐλέγχωνται» (βλ. Ε.Π.Ε. 23, 393).
Οὕτω, λοιπόν, τήν ἀρχιερατικήν ἡμῶν καρδίαν ἐπλήγωσαν βαθύτατα μερικά λόγια, τά ὁποῖα ἐξῆλθον ἐκ τοῦ στόματος Ὑμῶν, ὡς ταῦτα ἐδημοσιεύθησαν εἰς τήν Ἐφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» τῆς 17ης λήγ. μηνός καί ὡς ταῦτα ἀναδημοσιεύονται εἰς τήν Ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» τῆς 22ας Μαρτίου (σελ. 8η).
Μεταφέρομεν ἐνταῦθα τά λόγια Σας, τά ὁποῖα πολύ μᾶς ἐπίκραναν!
«Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν χωροῦν οἱ πόλεμοι καί οἱ διχοστα-σίες, ὅποτε μάλιστα τίς υἱοθέτησε, ἐκείνη ζημιώθηκε. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κανένα δέν ἀποκλείει…… Οἱ ὁποιεσδήποτε, λοιπόν, ἀκραῖες ἐνέργειες ἀποκλεισμοῡ, ἀφορισμοῦ και ἀποβολῆς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…Ἡ Ἐκκλησία δέν διχάζει, ἀλλά ἑνώνει, εἰρηνεύει καί θυσιάζεται χωρίς νά ζητάει νά θυσιασθοῦν ἄλλοι γι’Αὐτήν».
(βλ. ἄρθρον εἰς την Ἐφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τῆς 17ης.03.2024: «Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀφόρισε κανένα»).
Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ, διερωτώμεθα:
Τί ἆραγε Σᾶς ὁδηγεῖ εἰς τήν περίεργον ταύτην ἀλλοίωσιν τοῦ περι-εχομένου τῆς πίστεώς μας;
· Ἡ ἐπιθυμία διά τήν κατάκτησιν τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Θρόνου;
· Ἤ μήπως ἡ προσπάθεια διά τήν ἐξασφάλισιν τῆς προστασίας Κυβερνητικῶν Παραγόντων;
Ὡς ἕνας Ἀδελφός Ὑμῶν Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος, Χάριτι Κυρίου, ὑπηρέτησε τήν ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας ἐπί πεντήκοντα καί ὀκτώ (58) ἔτη, μέ πολύν πόνον ψυχῆς ἀπεφασίσαμεν νά Σᾶς ἀνακαλέσωμεν εἰς τήν τάξιν, ὑπομιμνήσκοντες πρός Ὑμᾶς μερικά στοιχειώδη στοιχεῖα ἀπό τήν Ὀρθόδοξον λατρείαν μας, τήν Ὁποίαν καί Ὑμεῖς ὑπηρετεῖτε, ὑποκλινόμενος δέ ἐνώπιον Ὑμῶν, νά Σᾶς ἱκετεύσωμεν, ὅπως διορθώσητε την πνευματικήν Σας πορείαν!
α) Τό πρῶτον σημεῖον, εἰς τό ὁποῖον ἐπιθυμοῦμεν νά ἐπιστήσωμεν τήν προσοχήν Σας, εἶναι ἡ ὥρα τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία Σας. Ἐκεῖ, ὅταν Σᾶς παρέδωσαν τήν Ἀρχιερατικήν Ράβδον, εἶπον πρός Ὑμᾶς τά ἑξῆς λόγια:
«Λάβε την Ράβδον, ἵνα ποιμαίνῃς τό ἐμπιστευθέν σοι Ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ, καί τοῖς μέν εὐπειθέσιν, ἔστω αὐτοῖς ὑπό σοῦ βακτηρία καί ὑποστηριγμός, τοῖς δέ ἀπειθέσι καί εὐτραπέλοις, χρῷ αὐτῇ, ράβδῳ ἐπιστυπτικῇ, ράβδῳ παιδεύσεως».
Σᾶς ἐρωτῶ, λοιπόν: Πῶς γράφετε, ὅτι «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν χωροῦν οἱ πόλεμοι καί οἱ διχοστασίες»; Ἡ Ἀρχιερατική Ράβδος δέν εἶναι ἕνα εἶδος ὅπλου; Δέν εἶναι ἕνα μέσον ἐπιβολῆς τῆς διοικητικῆς κυριαρχίας τοῦ Ἐπισκόπου; Ποία ἡ ἔννοια τῶν λόγων: «τοῖς δέ ἀπειθέσι καί εὐτραπέλοις, χρῷ αὐτῇ, ράβδῳ ἐπιστυπτικῇ, ράβδῳ παιδεύσεως»;
β) Εἰς τό ἱερόν Πηδάλιον τῆς Ἐκκλησίας περιλαμβάνεται καί ὁ 32ος Κανών τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ περί τοῦ Ἀφορισμοῦ Πρεσβυτέρου ἐκ μέρους τοῦ Ἐπισκόπου:
«Εἴ τις Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος ὑπό Ἐπισκόπου γένηται ἐν ἀφορισμῷ, τοῦτον μή ἐξεῖναι παρ’ ἑτέρου δεχθῆναι….»!
Ὁ Ἀφορισμός δέν εἶναι μία πρᾶξις ἐπιβολῆς μιᾶς τιμωρίας πνευματιοῦ χαρακτῆρος; Μέ ποῖον δικαίωμα, λοιπόν, Ὑμεῖς ἀποφαίνεσθε, ὅτι «οἱ ὁποιεσ-δήποτε …. ἀκραῖες ἐνέργειες ἀποκλεισμοῡ, ἀφορισμοῦ και ἀποβολῆς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…»; Μήπως πλανᾶσθε καί μάλιστα «πλάνην οἰκτράν»;
γ) Ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν ἐπεσκέφθη τά Ἱεροσόλυμα, καθώς περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, διεπίστωσεν, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι εἶχον μετατρέψει «τόν οἶκον τοῦ πατρός», δηλ. τόν Ναόν, εἰς «οἶκον ἐμπορίου»! Ὁπότε ἔλαβε τό φραγγέλιον καί ἀνέτρεψε τά πάντα ἐκεῖ μέσα! Ἰδού ἡ σχετική διήγησις:
«Καὶ ἐγγὺς ἦν τὸ πάσχα τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς. Καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς πωλοῦντας βόας καὶ πρόβατα καὶ περιστεράς, καὶ τοὺς κερματιστὰς καθημένους. Καὶ ποιήσας φραγέλλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας, καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεε τὸ κέρμα καὶ τὰς τραπέζας ἀνέστρεψε, καὶ τοῖς τὰς περιστερὰς πωλοῦσιν εἶπεν· ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν· μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου. Ἐμνήσθησαν δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένον ἐστίν, ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με» (βλ. Ίωάνν. β΄, 13-17).
Ἄρα, Σεβασμιώτατε Ἀδελφέ, μήπως σκέπτεσθε νά διορθώσετε καί τόν Φιλάνθρωπον Ἰησοῦν διά τήν ὡς ἄνω ἐνέργειάν Του; Πῶς , λοιπόν, ἀποτολμᾱ-τε καί γράφετε, ὅτι «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέ χωροῦν οἱ πόλεμοι καί οἱ διχοστασίες»; Τό νέφος τῶν Ἁγίων καί Ἐνδόξων Μεγαλομαρτύρων, τῶν Ἱερομαρτύρων, τῶν Ὁσιομαρτύρων καί τῶν λοιπῶν Μαρτύρων τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας δέν εἶναι ἀποτέλεσμα ἱερῶν ἀγώνων ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας μας;
δ) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφων τήν ἐπιστολήν Του πρός Γαλάτας, περιλαμβάνει καί τά ἑξῆς λόγια:
«…Άλλά καί ἄν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. Ὡς προειρήκαμεν, καί ἄρτι πάλιν λέγω: εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω…» (βλ. κεφ. α’, 6-9).
Ἐάν, λοιπόν, «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέ χωροῦν οἱ πόλεμοι καί οἱ διχοστασίες» πῶς θά προβῶμεν εἰς τό ἀνάθεμα κάποιου, ἐάν αὐτός μέ τήν διδασκαλίαν του ἀλλοιώνῃ τό περιεχόμενον τῆς πίστεώς μας;
ε) Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, λοιπόν, πειθαρχοῦσα εἰς τήν ἐντολήν ταύτην, μεταξύ ἄλλων ποινῶν, αἱ ὁποῖαι ὀνομάζονται ΕΠΙΤΙΜΙΑ, ἐθέσπισε καί τήν ποινήν τοῦ Ἀφορισμοῦ διά τά ἀσεβῆ τέκνα Της! Γράφων περί τοῦ θέματος τούτου ὁ Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Παν. Ἀθηνῶν κ. Παναγ. Μπούμης, μεταξύ ἄλλων λέγει καί τά ἑξῆς:
«Ο μεγάλος αφορισμός ή ανάθεμα λογίζεται ως επισφράγιση της εκούσιας εξόδου ενός μέλους από τη στρατευόμενη Εκκλησία και ισούται με πνευματικό θάνατο, διότι αυτός που εξέρχεται από την Εκκλησία δεν συμμετέχει στην αγιάζουσα θεία χάρη και νεκρώνεται πνευματικώς. Γι αυτό και επιβάλλεται εν εσχάτη ανάγκη. Το ανάθεμα έχει επίσημο χαρακτήρα. Για το λόγο αυτό και απαγγέλλεται δημοσίως και όχι ιδιωτικώς….»
(βλ. -http://www.diakonima.gr/2020/05/18/αφορισμος-αναθεμα….).
Καί συμπληρώνει:
«Στην ποινή-επιτίμιο του αφορισμού-αναθέματος υπόκεινται όλοι οι χριστιανοί, από τους άρχοντες μέχρι και τους απλούς ιδιώτες, εκτός από τους διανοητικώς αναπήρους ή τους ανήλικες, οι οποίοι δεν έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους».
(βλ. Παναγ. Μπούμη: ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ, Έκδόσεις Γρηγόρη, Ἀθῆναι 2000, σελ. 245-247).
Ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσις, λοιπόν, ἔχει καθιερώσει καί τόν ΑΦΟΡΙΣΜΟΝ, δηλ. τήν ἀποκοπήν, ἑνός μέλους ἀπό τήν ἀγκάλην τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τήν ἀποβολήν του ἐξ αὐτῆς!
Τά δέ λόγια τοῦ Ἀφορισμοῦ εἶναι σκληρά, πολύ σκληρά! Ἐπιτρέψατέ μοι να Σᾶς τά ὑπενθυμίσω.
«Προσέχετε εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω, εν ω υμάς το πνεύμα το άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πραξ. 20, 28-29). Τω θείω τούτω του μακαρίου Παύλου παραγγέλματι επόμενοι και Ημείς, ως πιστός και άγρυπνος θεματοφύλαξ της εμπιστευθείσης Ἡμῖν άνωθεν ιεράς της πίστεως παρακαταθήκης, ουδέποτε επαύσαμεν αντεχόμενοι των ευαγγελικών διδαγμάτων και των θείων και ιερών Κανόνων, ους οι πνευματέμφοροι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας, επί κραταιώσει της πίστεως και παραφυλακή των πιστών από καινοφώνων διδασκαλιών εθέσπισαν, καθώς η Μήτηρ Εκκλησία, αείποτε ουκ επαύσατο εκκόπτουσα εν Αγίω Πνεύματι τα εν τω περιβόλω αυτής φυόμενα ζιζάνια και τη των λειτουργών αυτής ευσταθεία, τας υπονομευτικάς εναντίον αυτής μεθοδείας αποκρούουσα. Όθεν δη τη αιωνοβίω ταύτη της Εκκλησίας πράξει, καταστοιχούσα και η Μετριότης ημών, έγνωμεν, ίνα την από της πρώτης αρχής αποδοκιμασθείσαν και κατακριθείσαν πάσαν πράξιν βεβηλώσεως τῶν ιερών Είκόνων, συμβόλων και σεβασμάτων της Αγίας ημών Εκκλησίας και την ασεβεστάτην συμπεριφοράν του…
Όθεν, οφειλετικώς προνοούμενοι του πνευματικού συμφέροντος σύμπαντος του Ορθοδόξου πληρώματος, αφορίζομεν και εκόπτομεν τούτον τέλεον του σώματος της Μητρός ημών Εκκλησίας. Αφωρισμένος είη παρά της Παναγίας, Ομοουσίου, Ζωοποιού και αδιαιρέτου Τριάδος, του ενός τη φύσει Θεού κυρίου Παντοκράτορος. Κατηραμένος, ασυγχώρητος, και μετά θάνατον άλυτος και τυμπανιαίος, κληρονομήσει την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του προδότου Ιούδα. Σχισθείσα η γη καταπίοι αυτόν ως τον Δαθάν και Αβειρών. ……. Κατηραμένος έστω και ο εισερχόμενος εν τη οικία αυτού και ο εξερχόμενος. Τα υπάρχοντα αυτού έστωσαν εις διαρπαγήν. Συνεκλειπέτω-σαν εκ της οικίας αυτού, ως εκλείπει καπνός από προσώπου πυρός. Εν γενεά μιά εξαληφθείη το όνομα αυτού. Άγγελος Σατάν προπορεύεσθω έμπροσθεν αυτού. Γένοιτο έμπνους, κατάβρωμα των σκωλήκων, στένων και τρέμων επί της γης ως ο Κάϊν. Πρόσωπον Θεού ου μη ίδοι. Είη υπόδικος τω αιωνίω αναθέματι και υπέκαυμα της ατελευτήτου κολάσεως, έχοι εν δε και τας αράς απάντων των Οικουμενικών Συνόδων και λοιπών αγίων πατέρων. Ει δε τις των Ορθοδόξων χριστιανών συγχρωτίζεται και συνεργεί αυτώ, και ούτος έσται κατάκριτος από της Εκκλησίας. Ο δε Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως δώη ἡμίν το αυτό φρονείν, εν αλλήλοις, κατά Χριστόν Ιησούν, ίνα ομοθυμαδόν και εν ενί στόματι δοξάζωμεν τον Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Ρωμ. 1,5), Ού η χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών. Αμήν»!
Διατί, λοιπόν, ψεύδεσθε, Σεβασμιώτατε; Διατί ίσχυρίζεσθε, ὅτι «οἱ ὁποιεσδήποτε …. ἀκραῖες ἐνέργειες ἀποκλεισμοῡ, ἀφορισμοῦ και ἀποβολῆς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…»! Εἶσθε καί Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς;
ε) Ἔπειτα ἀπό τά ἀνωτέρω θά εἶναι πηγή ἀπελπισίας δι’ Ὑμᾶς, ἐάν συνεχίσωμεν νά Σᾶς προσκομίζωμεν ἀποδεικτικά στοιχεῖα, διά τῶν ὁποίων καταδεικνύεται, ὅτι «πλανᾶσθε πλάνην οἰκτράν», ὅταν ἰσχυρίζεσθε ὅτι «οἱ ὁποιεσδήποτε …. ἀκραῖες ἐνέργειες ἀποκλεισμοῡ, ἀφορισμοῦ και ἀποβολῆς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…»! Συγχωρήσατέ μας, παρακαλῶ, τήν ἐμμονήν!
Συνοπτικῶς, λοιπόν, Σᾶς ὑπενθυμίζωμεν, ὅτι
1ον) Κατά τήν ἑορτήν τῆς Ἀναστάσεως, ὅταν θυμιάζωμεν διά νά ψαλλῇ τό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», Ὑμεῖς ἀπαγγέλλετε τούς στίχους:
«Ἀναστήτω ὁ Θεός καί διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί Αὐτοῦ καί φυγέτωσαν….οἱ μισοῦντες Αὐτόν. Ὡς ἐκλείπει καπνός ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρός ἀπό προσώπου πυρός…. οὕτως ἀπωλοῦνται οἱ ἁμαρτωλοί ἀπό προσώπου τοῦ Θεοῦ….».
2ον) Εἰς τόν Προοιμιακόν Ψαλμόν, ὁσάκις χοροστατεῖτε εἴς τινα Ἑσπερινόν, ὁ ἱεροψάλτης λέγει καί τά ἑξῆς σκληρά λόγια:
«Ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοί ἀπό τῆς γῆς καί ἄνομοι, ὥστε μή ὑπάρχειν αὐτούς…».
Τά λόγια ταῦτα δέν ἀποτελοῦν μίαν κατάραν; Διατί τό ἐπιτρέπετε;
3ον) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφων τήν Ἐπιστολήν πρός Τῖτον, λέγει καί τά ἑξῆς:
«Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος» (βλ. κεφ. γ’, 10-11).
4ον) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπίσης, γράφων τήν πρώτην πρός Κορινθίους ἐπιστολήν του (κεφάλαιον 5ον), περιλαμβάνει καί τά ἑξῆς φοβερά λόγια:
«Ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ μή συναναμίγνυσθαι πόρνοις, ….νυνί δέ ἔγραψα ὑμῖν μή συναναμίγνυσθαι, ἐάν τις ἀδελφός ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἤ πλεονέκτης ἤ εἰδωλολάτρης ἤ λοίδορος ἤ μέθυσος ἤ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδέ συνεσθίειν….Καί ἐξαρεῖτε τόν πονηρόν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν» (στ. 9-13).
5ον) Ἐάν τώρα ἀνατρέξωμεν εἰς τό ΤΡΙΩΔΙΟΝ, τότε κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας θά ἴδωμεν νά καταχωρῆται τό «ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ Ζ΄ ΣΥΝΟΔΟΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», ὅπου περιέχον-ται πολλαί σελίδες, ἔχουσαι ὡς ἐπισφράγισιν τήν ἐκφώνησιν «Ἀνάθεμα γ΄». Ἰδού δύο παραδείγματα:
· «Νεστορίῳ τῷ θεηλάτῳ, τῷ παθητήν λέγοντι τήν ἁγίαν Τριάδα, καί Οὐαλεντίνῳ δυσσεβεῖ τῷ παράφρονι.
«Ἀνάθεμα γ΄».
· «Ὅλοις τοῖς Αἱρετικοῖς,
«Ἀνάθεμα γ΄».
Ἔπειτα ἀπό τά ἀνωτέρω πῶς εἶναι δυνατόν νά ἔχουν ἰσχύν οἱ λόγοι Σας: «Οἱ ὁποιεσδήποτε …ἀκραῖες ἐνέργειες ἀποκλεισμοῦ, ἀφορισμοῦ καί ἀποβολῆς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»!!!
Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ,
Ἡ
ἀναζήτησις ἐπιχειρημάτων, διά τῶν ὁποίων ἀνατρέπεται ὁ παράλογος καί
ἀντιεκκλησιαστικός ἰσχυρισμός Σας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ! Θά ἐπισφραγί σωμεν τά
πτωχά αὐτά λόγια μας μέ δύο λέξεις τοῦ Νυμφίου τῆς ψυχῆς μας, τοῦ
Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ:
Εἰς τό Κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον ἀναγιγνώσκομεν τά ἑξῆς λόγια:
«Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν. Ἦλθον γάρ διχάσαι ἄνθρωπον κατά τοῦ πατρός αὐτοῦ καί θυγατέρα κατά τῆς μητρός αὐτῆς καί νύμφην κατά τῆς πενθερᾶς αὐτῆς….»
(κεφ. 10, στ. 34-35).
Εἰς δέ τό Κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιον ἀναγιγνώσκομεν ἐπίσης τά ἑξῆς λόγια:
«Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τήν γῆν, καί τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη;»
(κεφ. 12, στ. 49-50)
Θά ἐπισφραγίσωμεν και θά ὁλοκληρώσωμεν τήν ταπεινήν, πλήν ὅμως και ἐλεγκτικήν, ταύτην ἀναφοράν μας πρός Ὑμᾶς μέ το παράδειγμα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀμβροσίου, Ἐπισκόπου Μεδιολάνων, ὁ Ὁποῖος ἠρνήθη νά παραλάβῃ τά Τίμια Δῶρα (πρόσφορον κλπ.) ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ Αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Α’ διά τήν τέλεσιν τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἐνῶ συγχρόνως ἀπηγόρευσεν εἰς τόν παντοδύναμον Αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου καί τήν εἴσοδον εἰς τόν Ἱερόν Ναόν, προκειμένου νά συμμετάσχῃ κατά τήν τέλεσιν τῆς θείας λειτουργίας! Ἰδού, λοιπόν, ἡ σχετική διήγησις:
«Αλλά το γεγονός, που έκαμε γνωστό το ηρωικό φρόνημα του Αμβροσίου, ήταν ο δριμύς έλεγχος κατά του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄. Το 390 έγινε στάση στη Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο στρατηγός της πόλεως και μερικοί αξιωματικοί του. Ο αυτοκράτορας θύμωσε και αποφάσισε να τιμωρήσει σκληρά και παρα-δειγματικά τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης. Αφού συγκέντρωσε μέγα πλήθος στον ιππόδρομο, διέταξε γενική σφαγή, όπου φονεύ-τηκαν περισσότεροι από επτά χιλιάδες αθώοι πολίτες. Μετά από λίγο καιρό βρέθηκε στα Μεδιόλανα και μετέβη με την πολυπληθή συνοδεία του στο μητροπολιτικό ναό της πόλεως να εκκλησιαστεί. Ο Αμβρόσιος πληροφορήθηκε την προσέλευση του αυτοκράτορα, πήρε το Ιερό Ευαγγέλιο και τον περίμενε στη θύρα του ναού. Όταν εκείνος πλησίασε τον έλεγξε δριμύτατα για το αποτρόπαιο έγκλημά του και του απαγόρευσε την είσοδο στο ναό! Του ζήτησε να μετανοήσει ειλικρινά και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για το κρίμα του! Μάλιστα δε τον συγκατέλεξε μεταξύ των μετανοούντων!»
(βλ. https://www.pemptousia.gr/2023/12/agios-amvrosios-mediolanon-o-asimvivastos-episkopos/).
Σεβασμιώτατε,
Ἐπιθυμοῦμεν
νά ἐπισφραγίσωμεν τήν ἐλεγκτικήν ταύτην παρέμβασίν μας πρός Ὑμᾶς μέ ἕνα
ἐπί πλέον ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΟΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ! Ὅταν τελῆτε μίαν νεκρώσιμον
Ἀκολουθίαν ἤ ἕνα Μνημόσυνον, τότε ἀναγιγνώσκετε μίαν συγχωρητικήν εὐχήν,
τήν ὁποίαν ἀναγιγνώσκει ΜΟΝΟΝ Ο ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ! Ἐκεῖ, λοιπόν, ἐμπεριέχονται
καί τά ἑξῆς λόγια:
«…Ναί, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, νικησάτω Σου τό ἄμετρον ἔλεος καί ἡ φιλανθρωπία ἡ ἀνείκαστος∙ καί εἴτε ὑπό κατάραν πατρός ἤ μητρός, ἤ τῷ ἰδίῳ ἀναθέματι ὑπέπεσεν ὁ δοῦλος Σου οὗτος… εἴτε…..εἴτε ὑπό Ἀρχιερέως βαρυτάτῳ ἀφορισμῷ περιέπεσε, καί ἀμελείᾳ και ραθυμίᾳ χρησάμενος οὐκ ἔτυχε συγχωρήσεως, ….συγχώρησον αὐτῷ δι’ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ καί ἀναξίου δούλου Σου∙ καί τό μέν σῶμα αὐτοῦ εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη διάλυσον, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ἐν σκηναῖς Ἁγίων κατάταξον….….».
Τολμῶμεν νά Σᾶς ἐρωτήσωμεν: Πῶς προφέρετε τά λόγια αὐτά, ὅταν δημοσίως ἰσχυρίζεσθε, ὅτι «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν χωροῦν οἱ πόλεμοι καί οἱ διχοστασίες…..»;
Κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω ἐπιχειρημάτων ἀδελφικῶς Σᾶς ἱκετεύομεν νά διορθώσητε τό εὐτελιστικόν διά τήν ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν μας κείμενόν Σας. Μή πλανᾶσθε καί μή παρασύρετε εἰς τήν πλάνην τά πιστά τῆς Ἐκκλησίας τέκνα! Μόνον ὁ Διάβολος θά ἦτο δυνατόν νά διατυπώσῃ τήν ἄποψιν, ὅτι «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν χωροῦν οἱ πόλεμοι καί οἱ διχοστασίες, ὅποτε μάλιστα τίς υἱοθέτησε, ἐκείνη ζημιώθηκε. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κανένα δέν ἀποκλείει…… Οἱ ὁποιεσδήποτε, λοιπόν, ἀκραῖες ἐνέργειες ἀποκλεισμοῡ, ἀφορισμοῦ και ἀποβολῆς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…Ἡ Ἐκκλησία δέν διχάζει, ἀλλά ἑνώνει, εἰρηνεύει καί θυσιάζεται χωρίς νά ζητάει νά θυσιασθοῦν ἄλλοι γι’ Αὐτήν».
Ταῦτα μετά πολλῆς παρρησίας ἐθεωρήσαμεν χρέος, ὅπως γνωστο-ποιήσωμεν πρός Ὑμᾶς.
Ἐπί δέ τούτοις, κατασπαζόμενοι Ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ, διατελοῦμεν
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Η λεγόμενη «κοινότητα» ΛΟΑΤΚΙ+ λέει ότι θέλει να καταστρέψει την Ελλάδα. Ο αμερικανός ατζέντης των ομοφυλόφιλων Τζορτζ Τσούνης τί θέλει; Ο Τσούνης θεωρεί ότι η φιλοξενία του EuroPride στην Θεσσαλονίκη «αποτελεί μία παγκόσμια ευκαιρία για να λάμψει η πόλη και να φανεί ότι οι άνθρωποι της είναι ανοιχτοί και ευγενικοί….»!! Αν η Ελλάδα ήταν ελεύθερη χώρα και το πολιτικό της προσωπικό αποτελούνταν από Έλληνες και όχι από διεφθαρμένους ελληνόφωνους, θα ήτανε αυτός ο άνθρωπος ακόμη εδώ;
«DESTROY GREECE» φώναξαν οι «queer» πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Αvant – Drag» – Κοιτίδα βλασφημίας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – Πως η αμερικανοκίνητη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα προωθεί τη παγκοσμιοποίηση και τον σατανισμό
Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Καιρός να αρχίσει να κατανοεί ο κόσμος καλύτερα, σε ποιες κοινότητες παρέδωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα «κλειδιά» για να μπουκάρουν στο άσυλο της ελληνικής οικογένειας. Ο λόγος για τη στρατευμένη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Μια πολύχρωμη και καλοπληρωμένη κουστωδία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που αποτελεί την ιδεολογική αιχμή της παγκοσμιοποίησης.
Σε πρόσφατο άρθρο, ασχοληθήκαμε με την κατάπτυστη αφίσα του ντοκιμαντέρ «Αδέσποτα Κορμιά», που φιλοξενήθηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ήταν εκείνο το βλάσφημο έκτρωμα που παρουσίαζε μια ημίγυμνη έγκυο γυναίκα πάνω στον σταυρό.
Πολλοί έσπευσαν να υπερασπιστούν την αφίσα, λέγοντας ότι η κακόγουστη αναπαράσταση ήταν καθαρά… συμβολικού/καλλιτεχνικού χαρακτήρα, και ότι δεν υπήρχε καμία πρόθεση να χλευάσει τον Χριστό. Όμως «ξέχασαν» να δώσουν μια πειστική απάντηση για την επιγραφή «ΙΝΒΙ» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πάνω από το κεφάλι της σταυρωμένης γυναίκας. Οι δικαιολογίες τους είναι πιο κακοφτιαγμένες και από τις αφίσες τους, και ο κόσμος κατάλαβε πολύ καλά τις χριστιανοφοβικές τους αναφορές.
Ζούμε όμως σε μια χώρα που η πίστη είναι υπό διωγμό και η ανωμαλία γίνεται κρατικό δόγμα. Η κυβέρνηση υπερασπίστηκε την «ελευθερία της τέχνης» σε σχετικές ερωτήσεις που έγιναν στη Βουλή, οι διοργανωτές του φεστιβάλ κάλυψαν πλήρως τη ρατσιστική αφίσα, και δυνάμεις της αστυνομίας εστάλησαν για να καταπνίξουν τις πηγαίες αντιδράσεις του ευσεβούς κόσμου. Τα «Αδέσποτα Κορμιά» κρύφτηκαν πίσω από τον αδέσποτο ολοκληρωτισμό μιας κυβέρνησης που επιδοτεί τη βλασφημία και νομοθετεί το αφύσικο.
Στο ίδιο φεστιβάλ εκμαυλισμού της κοινωνίας, αυτό της Θεσσαλονίκης, παρουσιάστηκε με μεγαλοπρέπεια ένα άλλο βλάσφημο και ανθελληνικό ντοκιμαντέρ χείριστης αισθητικής: το «Avant – Drag». Σε αυτό το εικαστικό σκουπιδοθέαμα, 10 παρενδυτικοί άντρες που αυτοπροσδιορίζονται ως «performers», «αποδομούν το φύλο, τον εθνικισμό, το ανήκειν, την ταυτότητα, ενώ αντιμετωπίζουν την αστυνομική βαρβαρότητα, την τρανσφοβία και τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας», όπως αναφέρεται στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ.
Όπως και στα «Αδέσποτα Κορμιά», έτσι και ο δημιουργός του «Avant – Drag» ακολουθεί όλες τις – αφόρητα προβλέψιμες – ηλιθιότητες για να προκαλέσει και να υπερκεράσει το αδιέξοδο της αταλαντοσύνης του. Ένας από τους τραβεστί πιθηκίζει κάτι που παραπέμπει στον Χριστό και φορά ακάνθινο στεφάνι. Άλλος παρενδυτικός μιμείται την Παναγία. Άλλος έχει σταυρό στο μέτωπο και φωτογραφίζεται σε στάση… προσευχής. Άλλος ντύνεται κλόουν «τσολιάς», με ανάλογη στολή. Άλλος φέρει… στηθόδεσμο με ελληνικές σημαίες. Δεν χρειάζεται να προσθέσω άλλα. Καταλάβατε το επίπεδο.
Αυτοί που υποτίθεται ότι καταγγέλλουν «τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας», επιδεικνύουν έναν χυδαίο κοινωνικό ρατσισμό κατά των Ελλήνων χριστιανών, βλασφημώντας κάθε ιερό σύμβολό τους. Και μεταχειρίζονται τα ίδια μπαγιάτικα κλισέ, σαν να ξεπήδησαν από τη δεκαετία του ’80.
Όλοι μαζί οι «performers» και οι συντελεστές αυτής της οφθαλμοπάθειας που περνιέται για «ντοκιμαντέρ», παρουσιάστηκαν στην πρεμιέρα που φιλοξένησε «υπερήφανα» το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πριν 10 μέρες. Εκεί οι παρενδυτικοί σταθήκαν δίπλα – δίπλα, και με ένα μήνυμα εξέφρασαν τις πραγματικές επιδιώξεις τους, γιατί θέλει ο ανθέλληνας να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει. Κρατώντας ένα πλακάτ, ύψωσαν τις λέξεις «DESTROY GREECE» (καταστρέψτε την Ελλάδα).
Οι άνθρωποι το λένε καθαρά και ξάστερα. Στόχος τους είναι να ισοπεδώσουν οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα και Ορθοδοξία. Τους πολιτισμικούς εκπρόσωπους της κατεδάφισης της Ελλάδας, φιλοξένησε η Βουλή στα πλαίσια της συζήτησης για το κατάπτυστο νομοσχέδιο της «ισότητας στον γάμο». Η κυβέρνηση λήστεψε τη μητρότητα και τη πατρότητα από το θησαυροφυλάκιο της φύσης, και την παρέδωσε σε πολιτισμικούς τρομοκράτες και φορείς ανωμαλίας. Tην Ελλάδα την μισούν, αλλά τα παιδιά της τα θέλουν. Την ελληνική οικογένεια τη μισούν, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν κακέκτυπό της.
Με μια ματιά στο ΔΣ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί φιλοξενούνται τέτοιες ρητορικές μίσους κατά των Ελλήνων, με την κάλυψη του κράτους. Ένα από τα «υπερήφανα» μέλη του ΔΣ είναι η – γνωστή μας – Θέμις Μπαζάκα που είχε ζητήσει να καταργηθεί η προσευχή και τα θρησκευτικά από τα σχολεία, είχε καταγγείλει για «ρατσισμό» και «θρησκοληψία» τους χριστιανούς και είχε ζητήσει να επιβάλλει το κράτος τη «σεξουαλική εκπαίδευση» στους μαθητές, παρακάμπτοντας τους γονείς.
Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι ο γνωστός κριτικός κινηματογράφου, Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο οποίος το 2023 ήταν συντονιστής στη συζήτηση που διοργάνωσε η Mastercard στα πλαίσια του Φεστιβάλ, και αφορούσε «το μέλλον της αναπαράστασης της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στον ελληνικό κινηματογράφο και την τηλεόραση».
Στο ΔΣ φιγουράρει και ο Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ3, Φίλιος Στάγκος, δίνοντας μας μια καλή ιδέα γιατί η – πάλαι ποτέ αξιέπαινη ΕΡΤ3 – τα τελευταία χρόνια έχει απομείνει ένα διεθνιστικό λείψανο της παλιάς της αίγλης. Επιπλέον γίνεται αντιληπτό πώς κινούνται παράλληλα οι εκστρατείες διαφθοράς της ηθικής, σε κινηματογράφο και τηλεόραση.
Καταλαβαίνει κανείς ότι όχι μόνο «Avant – Drag» και άλλες «αδέσποτες» αλητείες θα βλέπουμε από εδώ και πέρα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (και όχι μόνο), αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στα εικαστικά εκτρώματα που έρχονται.
Έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν. Μια αμερικανοκίνητη κουλτούρα που πρεσβεύει η queer κοινότητα, έρχεται να μας κηρύξει ότι θέλει να καταστρέψει την Ελλάδα. Ακριβώς διότι η woke ατζέντα είναι «ατομική βόμβα» πολιτισμικής καταστροφής. Στα ερείπια των χωρών που αφήνει πίσω της, θα χτιστεί η παγκοσμιοποιημένη δικτατορία.
Η Βαβυλώνα του καπιταλισμού, οι ΗΠΑ, δεν μπορούν να κρύψουν πλέον ότι χρησιμοποιούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα σαν όπλο μαζικής επιβολής σε όλους τους λαούς. Και όταν λέμε όπλο, το εννοούμε και κυριολεκτικά. Πέρα από τα κυβερνητικά προγράμματα των ΗΠΑ που επενδύουν δισεκατομμύρια στην παγκόσμια προώθηση της Woke ατζέντας, έχουμε τους κολοσσούς της αμερικάνικης πολεμικής βιομηχανίας να βάφουν τα όπλα που αιματοκυλούν τον πλανήτη, στα χρώματα της «υπερηφάνειας». Μεταφορικά μιλώντας.
Όλες οι μεγάλες βιομηχανίες οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ, δίνουν προτεραιότητα σε εργασιακά προγράμματα και δράσεις «συμπερίληψης», και μάλιστα συμμετέχουν και σε «Pride» παρελάσεις. Κολοσσοί όπως η Lockheed Martin, η Raytheon Technologies (RTX πλέον), η Boeing και η General Dynamics έχουν εντάξει στο marketing τους τη «ΛΟΑΤΚΙ+ ισότητα», όσο γεμίζουν τον πλανήτη με ανισότητα, πολέμους και δυστυχία.
Και όσον αφορά το μίσος που επιδεικνύουν οι οργανωμένες κοινότητες ΛΟΑΤΚΙ+ προς τον χριστιανισμό, παρουσιάζει και αυτό κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες απολήξεις. Μεγάλη απήχηση στα LGBTQ+ άτομα, έχουν και οι δύο μεγάλες σατανιστικές «εκκλησίες» που ιδρύθηκαν στην Αμερική και αναγνωρίζονται επίσημα από το αμερικανικό κράτος: Η «Church of Satan» και το «Satanic Temple», κάνουν κυριολεκτικά θραύση στην LGBTQ+ κοινότητα. Οι λόγοι είναι προφανείς. Ο Σατανάς ως σύμβολο (που μάλιστα παρουσιάζεται και ως ερμαφρόδιτος) πρεσβεύει όλες τις επαναστάσεις του ανθρώπου εναντίον των Θεϊκών και των φυσικών νόμων. Ακόμα και η ψυχωτική επίκληση των ΛΟΑΤΚΙ+ στην «αγάπη» που την χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για όλες τις ακολασίες, είναι πνευματική παρακαταθήκη του «Νόμου του Θελήματος» που επινόησε ο Εωσφοριστής Άλιστερ Κρόουλι, δηλαδή το «Love is the Law, love under will» (Η αγάπη είναι ο μόνος νόμος, η αγάπη να υποτάσσεται στο θέλημα).
Σε μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Vice ο Ash Blackwood, ιδρυτής ενός παραρτήματος του «Satanic Temple» στη Νέα Υόρκη, εξήγησε στην εφημερίδα ότι σε αντίθεση με πολλές οργανωμένες θρησκείες, ο σατανισμός έχει καλλιεργήσει μια «ενθουσιώδη ατμόσφαιρα αποδοχής για τα LGBTQ άτομα». Σε τέτοιο σημείο που το κίνημα του σατανισμού έχει γίνει «κόμβος» για την πολύχρωμη κοινότητα, και μάλιστα οι σατανιστές εκπροσωπούνται και επίσημα σε «Pride» παρελάσεις, ανεμίζοντας περήφανα σημαίες του Εωσφόρου με φόντο το ουράνιο τόξο.
Ο ιδρυτής του Satanic Temple, Lucien Greaves, είχε εκτιμήσει ότι δεν θα εκπλαγεί αν περισσότερο από το ήμισυ των πιστών της «εκκλησίας» αποτελείται από LGBTQ+ άτομα. Σύμφωνα με τον Greaves, ο «Σατανικός Ναός» συμμετέχει σε παρελάσεις υπερηφάνειας σε όλη τη χώρα και είναι ορκισμένος να προστατεύει και να αγωνίζεται για την ομοφυλοφιλική κοινότητα και τα δικαιώματά της.
Να λοιπόν πώς μπορεί να συμπληρωθεί το παζλ της ανθελληνικής και αντιχριστιανικής δράσης των ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεων, που έχουν διεισδύσει σήμερα στην ελληνική Βουλή, στα σχολεία, στους πολιτιστικούς φορείς, στο πνεύμα των νόμων, στη δημόσια διοίκηση. Ο καθένας μπορεί να κάνει τους συνειρμούς του και να κατανοήσει τι όλεθρος έχει εισχωρήσει στα ενδότερα του ελληνικού κράτους…
δείτε και Ο πολύτεκνος π.ΜΙΧΑΗΛ ΚΟΥΚΟΥΒΆΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!
ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ
«Δὲν ὑπάρχει Κυπριακὸ πρόβλημα, δὲν ὑπάρχει πρόβλημα Αἰγαίου, δὲν
ὑπάρχει πρόβλημα Θράκης. Ὑπάρχει ἕνα πρόβλημα: Τὸ Τουρκικὸ πρόβλημα».
Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024)
«Γι'
αὐτὸ λοιπὸν εἶμαι πολὺ ἀνήσυχος, καὶ πρέπει νὰ σᾶς τὸ πῶ, πέρα ἀπὸ
ἰδεολογισμοὺς (δὲν σᾶς μιλῶ ἰδεολογικά, γιατὶ πίσω ἀπὸ τοὺς
ἰδεολογισμοὺς μποροῦν νὰ κρυφτοῦν πολλὰ πράγματα καὶ νὰ καλυφθοῦν
πολλοί, καὶ μάλιστα ὑπεύθυνοι). Γι' αὐτὸ ἡ Ἑλλάδα ἔχει δυσκολίες νὰ
βαδίσει προχωρώντας μπροστὰ μὲ τοὺς ρυθμοὺς ποὺ προκαλεῖ ἡ ἱστορία στὸ
νέο μεγάλο της ραντεβοῦ. Καὶ ἀντὶ ἡ Ἑλλάδα νὰ κινηθεῖ μ' αὐτὸ τὸ ὅραμα
ποὺ σᾶς ἔλεγα πρὶν φοβᾶμαι ὅτι στὸ τέλος τοῦ κύκλου -ποὺ θὰ εἶναι τὸ
2004; θὰ εἶναι τὸ 2010;-, τότε θὰ δοῦμε ὅτι ἀντὶ γι' αὐτὴ τὴν Ἑλλάδα,
γιὰ τὴν ὁποία λίγο-πολὺ ὅλοι μιλοῦν ἀργά, θὰ εἶναι μία Ἑλλάδα ποὺ τὴν
ὀνομάζω ἐδῶ καὶ καιρὸ 'τουρκομπαρὸκ'. Θὰ εἶναι δηλαδὴ μία Ἑλλάδα, ἕνα
φτωχὸ ἴσως καὶ συρρικνωμένο βιλαέτι ἤ γερμανικὸ λάντερ. Γιατὶ ἄν δοῦμε
τὶς ἐξελίξεις καὶ τὴν δυναμικὴ ποὺ ἔχει ὁ τουρκικὸς ἐπεκτατισμός, ποὺ
ἀργὰ τὸν ἀναλύσαμε καὶ ἴσως ἀργὰ τὸν καταλάβαμε, ἀλλὰ εἰδικότερα ἄν
δοῦμε τὶς δικές μας πολιτικές, τὸ μέλλον μας δὲν εἶναι αἰσιόδοξο».
(ἀπὸ τὴν μεστὴ νοήματος καὶ προφητικὴ ὁμιλία του τὸ 1996 στὸ συνέδριο τοῦ ΠΑΣΟΚ)
Θλίψη γιὰ τὴν ἀπώλεια ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ ἀνῆκε στὸ (σπανιότατο πλέον
εἶδος) τοῦ ἐντίμου καὶ ἀληθινὰ πατριώτη πολιτικοῦ, ποὺ ἀποτέλεσε ἕνα
πραγματικὸ (καὶ ἀσφαλῶς! ἀναξιοποίητο) Ἐθνικὸ Κεφάλαιο.
Τί νὰ
πρωτοπεῖ κανεὶς γιὰ τὸ ἔργο του. Γιὰ τὸν διαρκῆ του ἀγῶνα γιὰ τὸν
Ποντιακὸ Ἑλληνισμὸ (τὸ 1994 μὲ δική του πρόταση ἡ Βουλὴ ἀναγνώρισε τὴν
Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου). Γιὰ τὸ καίριο (καὶ ἀνεπίλυτο ζήτημα)
τῆς Περιφερειακῆς Ἀνάπτυξης. Γιὰ τὸ μέγα ζήτημα τῆς Πολιτικῆς Παιδείας.
Καὶ τόσα ἄλλα.
Διαβάστε τὰ βιβλία του. Εἶναι μία πολύτιμη
παρακαταθήκη γιὰ τὸ μέγα ζητούμενο μιᾶς ἀληθινὰ Ἐθνικῆς Πολιτικῆς, ποὺ
θὰ βγάλει τὴν χώρα ἀπὸ τὸ σημερινό της βοῦρκο.
ΥΓ: Μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ
εἶχα πάντοτε σχέσεις μεγάλης πολιτικῆς ἀντιπάθειας. Ἕτερον ἑκάτερον.
Πάνω ἀπὸ ὅλα ὁ Ἑλληνισμός. Πάντων χρημάτων μέτρον Ἑλλάς.
Από την ιστορική ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
«Από το Δικαίωμα στη Μνήμη στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα», με αφορμή τα 21 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Μία πολιτική Oμιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδηγια ένα ιστορικό ζήτημα είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι φίλοι της Σχολής Γονέων-Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης από τον πολιτικό επιστήμονα-συγγραφέα Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Κατερίνης, τη Δευτέρα 9/2/2015. Το θέμα της ομιλίας ήταν «Από το Δικαίωμα στη Μνήμη στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα», με αφορμή τα 21 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων
Ο ομιλητής με ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα παιδείας και ορθής χρήσης της γλώσσας με τον ορισμό και μόνο του θέματός του δίνει βαρύνουσα σημασία στις λέξεις που σηματοδοτούν ιστορικές διαδικασίες. Το Ποντιακό ζήτημα , όχι μόνο ως ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό συντέλεσε στις μελλοντικές εξελίξεις με το κουρδικό, τις κοσμογονικές αλλαγές στην Τουρκία, την κρίση της τουρκικής ταυτότητας, την άνοιξη των λαών της Μ. Ασίας – ιδιαίτερα των αυτόχθονων. Στις εξελίξεις της Μ. Ασίας κουρελιάστηκαν τα κέντρα μελετών της Αμερικής, τα λεγόμενα και στην Ελλάδα «think tank», γελοιοποιήθηκε η κεμαλολαγνεία και ο νέο-οθωμανισμός. Με το πέρασμα των χρόνων η συμβολή στο Ποντιακό ζήτημα , ιδιαίτερα από τον ομιλητή, δικαιώθηκε από την Ιστορία. Μέχρι το 1980 περίπου θεωρείτο απαγορευμένο θέμα η γενοκτονία των Ποντίων. Πιθανόν θα μπορούσε να δρομολογηθεί και να αναγνωριστεί αν συνειδητοποιούσαν οι Μικρασιάτες και Πόντιοι τις διαστάσεις που θα έπαιρνε ανάμεσα στα 1944-1948 που ίσως θα απέτρεπε τον εμφύλιο πόλεμο. Στις δεκαετίες ΄50 και ΄60 ιστορικά το ανέδειξε από τη Βιέννη ο Ενεπεκίδης με τον όρο οι διωγμοί των Ποντίων. Το ζήτημα όμως είχε κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις. Εκτός από το διαρκές ενδιαφέρον των Ποντίων βοήθησε στην ανάδειξη και διεθνοποίησή του το παγκόσμιο ρεύμα ιδεών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και έτσι το πρόβαλε στη διεθνή σκηνή παρά την άρνηση έως και εχθρική αντιμετώπιση πολιτικών και αριστερών κομμάτων. Η επιτυχία του οφείλεται στο ότι αναδείχθηκε ως θέμα πολιτικής διαλεκτικής, ημερήσιας διάταξης, γεωπολιτικής αλλαγής της πρώην Σοβιετικής Ένωσης το 1989 και της νέας ροής των Ποντίων εκ Ρωσίας στην Ελλάδα- νέα προσφυγοποίηση . Το 1994 καθιερώθηκε από την ελληνική Βουλή η 19η Μαίου ως ημέρα Ποντιακής Γενοκτονίας και αναγνωρίστηκε κι από ορισμένα κράτη. Από περιορισμένο ζήτημα έγινε εθνικό και εξελίχθηκε σε ευρωπαϊκό και διεθνές. Πέρα από μία ιστορική δικαίωση καθόρισε τον επανακαθορισμό της ταυτότητας σημερινών Ποντίων της Τουρκίας είτε εξισλαμισθέντων είτε κρυπτοχριστιανών. Είναι καιρός να αποκτήσει πλέον η Ελλάδα όχι μόνο ευρωπαϊκή αλλά και «ανατολική» και πολιτιστική πολιτική με κύρια δύναμη τους Ίωνες φιλοσόφους και τον Μ. Βασίλειο, άποψη που συμφωνεί με τη ρήση του Κικέρωνα που χώριζε τον κόσμο σε ζώνη βαρβαρότητας, τη Β. Ευρώπη, και σε ζώνη ανθρωπισμού, την Ελλάδα και τη Μ. Ασία. Το ενδιαφέρον αυτό θέμα προκάλεσε γόνιμο διάλογο.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»